En er was een jazzcafé waar ik veel kwam. Het werd gerund door Amsterdammers en daar traden beroemde jazzmusici op; de grote wereld kwam daar binnen. Op zondagmiddag was er dan een optreden en daarna was het vis eten. Ik stond daar als tiener wel achter de bar. Die tijd heeft mij erg gevormd. Je kon daar open praten over wat je bezighield; dat was onwijs leuk.” En toen kwam je naar Friesland en ontmoette een aardige en handige jongen Peter: “Toen konden we aan de slag met een huis, dat verwaarloosd was. De ruiten zakten door de verrotte sponningen naar beneden en de energierekening was torenhoog. We zijn toen eerst maar begonnen met een houtkacheltje, zodat alles in de woonkamer gebeurde, want de rest van het huis was ijskoud. Vervolgens hebben we het hele huis aangepakt: tuinkamer gemaakt, een kamer voor Job, een atelier en zo verder. Maar ik vond het wel lekker zo bezig zijn.” Teresa: “Toen ik klaar was met het werk in het gezinshuis in Wommels ben ik bij Peter ingetrokken. En is er nog wel een mooi verhaal over ‘toevalligheden’. Toen ik hier nog maar nèt woonde, mijn ouders waren hier nog niet op bezoek geweest, gingen ze met een oom en tante naar het Jopie Huisman museum en daar zagen ze een werk getiteld ‘Lutkewierum bij nacht’. Mijn oom maakte de opmerking dat de dominee van Wieringen, dominee Bax, daar was geboren, in de pastorie van Lutkewierum. “Uhh, Lutkewierum... woont Trees daar niet?” Toen ze weer thuis waren belden ze mij en kwamen kort daarna in Lytsewierrum op de koffie. En een poosje later kwam ook dominee Bax nog eens kijken naar zijn geboortehuis.” Peter en Teresa op het bankje waar al veel eerdere bewoners op vereeuwigd zijn Hun prachtige pastoriewoning 37
38 Online Touch Home