Naast de muziek hebben Hains en Annemarie allebei heel verschillende hobby’s, waardoor ze met vakanties vaak elk hun eigen weg gaan. Hains houdt erg van geschiedenis en zoekt graag oude steden op, zoals Dresden en Leipzig. En Annemarie houdt van creatief bezig zijn, schilderen en dingen met haar handen maken, zoals de prachtige schapenvacht, die ze recent gemaakt heeft met een techniek die vilten heet. Het schilderen heeft zij trouwens niet van een vreemde. Annemarie: “Mijn vader was schilder bij de marine. Hij voer op de Karel Doorman, een vliegdekschip, en hij schilderde de kentekens op de vliegtuigen. Dat deed hij destijds met strakke hand, want stickers waren er toen nog niet.” Aan de wand in de woonkamer hangt (dus toch!) een mooi, impressionistisch vergezicht van de lucht boven het strand van Ameland. Geschilderd door Annemarie. Annemarie: “Eerst hing hier een ander schilderij van mij van de Camino, het pad naar de horizon, dat ik ooit gemaakt heb voor een expositie. Daar heb ik nog op zitten zweten, want het moest op tijd klaar zijn. Maar uiteindelijk bevielen de kleuren mij niet en heb ik het andere schilderij gemaakt met kleuren, die ikzelf veel mooier vind. Ik hou veel meer van het abstracte dan van een realistisch schilderij, want dat moet precies goed zijn. Daarnaast is het wandelen belangrijk voor mij. In 2022 heb ik de Camino naar Santiago de Compostella gelopen. Dat is heerlijk. Dan loop je met een lege agenda en zo weinig mogelijk spullen mee. Dat is het lopen om het lopen en dan zie je wel wat je tegenkomt. Dat is trouwens heel anders lopen dan op de Veluwe. In Spanje heb je veel plekken om te slapen en kan je voor weinig geld eten. Ik zou nog wel een keer helemaal vanaf Nederland willen lopen en dan door België en Frankrijk naar Spanje. Ik heb nu alleen nog maar het laatste stuk gelopen. Dat is wel het drukste stuk en is ook wel commercieel geworden. Ik loop dan gemiddeld 30 kilometer per dag, soms meer en soms minder. Eén keer heb ik wel 40 km gelopen; op zich is dat wel te doen, ware het niet dat ik toch al een slechte dag had, maar ik kon niet terecht op het adres dat ik uitgezocht had en moest ik nog ‘even’ doorlopen. Het mooie van dit lopen is, dat je allerlei mensen steeds weer tegenkomt, waardoor je een soort familiegevoel krijgt en je samen gaat eten en zo. Als je dan met zijn allen aangekomen bent op het grote plein (Plaza del Obradoiro) in Santiago de Compostella is het één groot feest. Wat doet dat lopen met je? “Ik ben er heel sterk van geworden. De eerste dag liep ik de hele dag in de regen en dan toch doorgaan maakt je sterker; steeds je grenzen verleggen. Doorzetten! Ik heb het gedaan omdat je ‘gewoon’ zonder afspraken gaat; je hoeft niks te plannen, je ziet wel waar je een slaapplek vindt. Dát leek mij heel aantrekkelijk. Helemaal los. Dan loop je 820 km in 29 dagen achtereen zonder rustdag, berg op en berg af.” 52
53 Online Touch Home