columns de mantelzorgerondersteuner contactgroep: (n)iets voor mij? Het is even stil aan de andere kant van de telefoon. Dan zegt ze: ‘Dat is toch niets voor mij..??’ Ik ken deze dochter, mantelzorger van haar moeder, nog maar kort. Ze zag zichzelf nooit als mantelzorger, maar met een praktische vraag over vervoer kwam ze met ons Steunpunt in contact. Het helpen van haar moeder is voor haar vanzelfsprekend. Maar toen haar moeder angstiger werd en haar dochter meerdere keren per dag ging bellen, veranderde het af-en-toe-helpen in dagelijks begeleiden. De dochter merkte dat ze het lastig vond om haar eigen grenzen aan te geven. ’Je bent niet de enige die deze dilemma’s heeft’, zeg ik. ‘In de contactgroep kun je vrijuit vertellen waar je mee zit en wordt er met je meegedacht.’ Ze twijfelt, maar besluit de data in haar agenda voor 2019 te zetten. ‘Misschien… is het toch wel iets voor mij.’ Vanessa Vanessa is mantelzorgt bij eunpunt elzorg Zeist. de mantelzorger spiritualiteit en mantelzorg Ruim acht jaar geleden kreeg onze dochter o.a. de diagnose epilepsie (wonderwel nu medicatievrij). Ik dacht destijds aan ons mooie meisje. Waarom was ze hier? Tranen rolden over mijn wangen. Gek genoeg voelde ik me opgelucht. Ik werd getroffen door een inzicht: ik nam mij voor te blijven genieten en mijn verlangens te leven. Hierdoor ben ik mij gaan verdiepen in spiritualiteit: zingeving en (zelf)liefde. Maar wat heb je daaraan, wanneer je verlangt naar een dagje vrij of verbinding zoekt als je je eenzaam voelt? Vanuit spiritueel oogpunt heb ik geleerd dat we in ons leven op elk moment de juiste mensen of omstandigheden treffen om te groeien in liefdevol mens zijn. Want in het concreet maken van je verlangens kun je soms tegen innerlijke pijn aanlopen, zoals frustratie, schuldgevoelens of angst, en de verbinding met die liefde kwijtraken. Bijvoorbeeld wanneer je andere keuzes wilt maken dan wat er van je verwacht wordt. Of dat je diegene waar je voor zorgt, werk of vriendschappen los moet laten om je verlangens te leven. Wat mij dan helpt is de vraag: ‘Hoe wil ik mij voelen?’. Gelukkig, uitgelaten, in rust? En ben ik vervolgens bereid om stappen te zetten, te blijven bewegen door mijn innerlijke pijn heen, mezelf bijsturend, tijd te gunnen, telkens weer opnieuw? Spiritualiteit en mantelzorg geven richting aan mijn levensweg; een weg die voor iedereen anders is. Waar ik dankbaar voor ben. Waarin ik leer liefdevol naar mezelf te zijn, mijn verlangens vorm te geven en mij vanuit liefde te verbinden met de mensen om mij heen. Met veel plezier heb ik deze columns voor VoorElkaar geschreven, dit was mijn laatste. Monique Monique is ervaringsdeskundige ouder van een kind met een extra zorgvraag. Ze is veerkracht- en vitaliteitcoach. Kijk eens op haar website: www.moleicoaching.nl VOO 9
10 Online Touch Home