Kordaat en praktisch Verbinder Zuster Vos was een forse en statige vrouw. Door haar gestalte en houding dwong ze respect af. Mensen die haar hebben gekend typeren haar als kordaat, zakelijk en aardig, met veel aandacht voor de mensen. En belangrijk: ze sprak hun taal. Er doen tal van anekdotes de ronde over haar. Ze had een hekel aan vergaderen. ‘En dan zit je daar drie uur, dat kan je ook in anderhalf uur doen’, zei ze dan. ‘Ik moet bij de mensen zijn.’ Ze was bang voor honden. Patiënten met een hond op het erf werden vooraf gebeld, zodat ze de hond konden aanlijnen. De opa van Gerrie Naber werd doof. Zuster Vos hield hem een trechter en slang op zijn oor en vroeg of hij nu beter hoorde. Dat was het geval. Probeer dit eens zei ze, en als het niet bevalt ga dan naar de dokter. In Nieuw-Balinge woonde een man met de bijnaam de tijger. Hij stond bekend als agressief en met een kwade dronk. Veel mensen waren bang voor hem. Het was toen nog een achtergebleven gebied. De familie woonde in een plaggenhut. Zuster Vos werd geroepen om zijn vrouw bij te staan bij een bevalling. Ze fietste midden in de nacht over een smal pad over de hei bij Nieuweroord naar Nieuw-Balinge. Zo wist ze de man voor zich te winnen. ‘Ik zag er een beetje tegenop, maar het was zo’n aardige, behulpzame man.’ Hij deed alle klussen voor haar in de kraamzorg van zijn vrouw. Zuster Vos was niet alleen een letterlijke, maar ook figuurlijke verbinder. Anke Kamman vertelt: ‘Tweede helft jaren zeventig werden er flink wat baby’s geboren in Meppen. Een aantal moeders, die elkaar wel kenden uit het dorp, kwam regelmatig met de baby’s bij elkaar op visite. Zuster Vos kende natuurlijk álle baby’s. Zij wist ook van een moeder met kindje in één van de vakantiehuisjes. Zij zorgde ervoor dat ook deze moeder opgenomen werd in de jonge-familiekring. Het past bij de typering ‘Zuster Vos was de hoeksteen van het dorp’. Ze fietste midden in de nacht over een smal pad over de hei Foto midden: Bertha met Marliesje en J. Dorrestein-de Jong
9 Online Touch Home