Romeinen 2:7 – aeonisch leven (1) …hen die inderdaad met verduren het goede werken, heerlijkheid en eer en onvergankelijkheid zoeken, aeonisch leven… Er zijn weinig termen in de Schrift die zó zijn misverstaan, als ‘eeuw-ig leven’. Vooral door wat men onder ‘eeuw-ig’ verstaat. Steevast denkt men daarbij aan ‘eeuwigheid’, maar dat is niet wat ‘aeon’ betekent. Ga maar na, de Schrift spreekt van “vóór de aeonen” (1Kor.2:7) en van “vóór aeonische tijden” (16:25) en ook van “de voleinding van de aeonen” (Hebr.9:26). Kort en goed: aeonen in de Schrift, hebben zowel een begin als een einde. Zo is het “aeonische leven” het leven van “de toekomende aeon” (Luc.18:30). Deze toekomende aeon verwijst naar de tijd dat Christus zal heersen in “de duizend jaren” (Openb.20). Een heerschappij die hij zal voortzetten in de aeon die daarop volgt (Openb.21/22). Om uiteindelijk, wanneer de dood zal zijn teniet gedaan, het Koninkrijk over te dragen aan GOD de Vader, die dan “alles in allen” zal worden (1Kor.15:22-28). Vanaf dan is niemand meer dood en elk mensenkind zal zijn levend gemaakt (1Kor.15:22). Bij Christus’ wederkomst breekt geen ‘eindeloze eeuwigheid’ aan, maar “komende aeonen” (Ef.2:7). Wereldtijdperken die elkaar in heerlijkheid zullen overtreffen, totdat het ultieme zal zijn bereikt. Wat een fascinerende toekomst! 87
84 Online Touch Home