Inleiding In dit boek worden teksten uit de brieven van Paulus besproken. De hoofdstukken waren bestemd voor een column in een christelijk maandblad. Mijn motief om over dit onderwerp te schrijven was de ervaring van een gemis. In de gemeente waartoe ik destijds behoorde en in kerken die ik bezocht kwamen deze brieven nauwelijks aan de orde. Er werd meestal gepreekt uit de evangeliën, uit het boek Handelingen of uit de geschiedenissen van het Oude Testament. Andere Bijbelboeken werden veronachtzaamd. Eigenlijk is dat vreemd. Want in de Bijbel wordt Paulus de “leraar der volken” (1 Tim.2:7) genoemd, en Nederlanders behoren, voor zover zij geen Joodse moeder hebben, allemaal tot deze doelgroep. Blijkbaar zijn we niet erg bereid om naar onze eigen leermeester te luisteren! Dat is onverstandig, want wat hij in opdracht van God mocht doorgeven is een “blijde boodschap”, een onderricht dat bevrijdend werkt en ons uittilt boven elke “wind van leer”. Van wat ik bij Paulus ontdekte wilde ik mijn medechristenen graag deelgenoot maken. Maar velen bleken dat niet op prijs te stellen. Hoewel ik zo nauwkeurig mogelijk weergaf wat de apostel naar voren had gebracht, riepen mijn pennenvruchten weerstand op. Hoe dichter ik bij de oorspronkelijke tekst bleef, des te feller werden de ingezonden brieven. Achter mijn rug om werd de hoofdredacteur verzocht om mijn bijdragen stop te zetten. De brieven van Paulus laten geen ruimte voor menselijke prestaties, volgens hen is “alle roem uitgesloten” (Rom.3:27). Blijkbaar kunnen vele christenen dat niet verdragen. Godsdienstige mensen willen zich graag op iets beroemen, al is het maar het feit dat men “voor Jezus heeft gekozen”, zich “in 7
9 Online Touch Home