Het is sowieso waar dat wij, mensen, ooit geboren zijn – verwekt. Maar het gaat hier over een nieuw generatie-proces; een “verwekking tot in een levende hoop”. Ik bedoel: wij zijn hier geboren om weer dood te gaan, maar waar Petrus van spreekt is een geboorte, een verwekking, een gegenereerd worden tot in een levende hoop. Daar moet je eens even goed bij stilstaan en over nadenken … “Een levende hoop”, dat is dus niet ‘een hoop die doet leven’, maar het is een hoop die levend ís. Dat betekent, dat je het niet over ‘iets’ hebt, maar dat je het over Iemand hebt; Iemand lééft. Als je daar zo letterlijk en heel concreet over doordenkt, dan kom je onwillekeurig uit bij de vraag: wie dan wel? Het antwoord uiteraard is: bij Jezus Christus, die leeft. Ja, Hij leeft, maar op een heel bijzondere wijze. Want je zou natuurlijk kunnen zeggen van: ‘Wij leven allemaal.’ Maar dat is nu juist het punt: wij zijn niet echt levend, wij zijn stervende. Maar Hij leeft in de maximale zin des woords. Waarom? Omdat Hij is opgestaan vanuit de doden. Dat wil zeggen: de doden zijn daar verder nog allemaal achtergebleven, die zijn nog steeds dood, maar vanuit die doden is Híj opgestaan. Jezus Christus was namelijk ook een dode, maar nu is Hij levend. En daarmee is Hij dus een levende hoop. Hoezo, een levende hoop? Wel, het feit dat Hij is opgestaan, is de garantie dat er nog velen gaan volgen. Hij is namelijk de Eersteling. 16
13 Online Touch Home