23 vond Rienk veel voordeel van de harde wind. Met een gemakkelijke, lange slag was hij in een mum van tijd in Stavoren. Om vandaar tot Bolsward te ondervinden dat de elementen vrijspel kregen op z’n tamelijk rechte houding. “Ik ha deis sittend wurk”, vertelt hij, “en de fereaske djippe sit falt mei in púntsje mear dan net ta. Sis mar, dat ik it hiele ein omheech nei it noarden kopwurk dien ha.” Na in Bolsward een tijdje rust en een consumptie te hebben genoten voeldoe hij zich weer voldoende fit. Moeilijk werd het toen het begon te donkeren. Op de Blikvaart, vol met scheuren, was de baan amper breed genoeg om een goede slag te kunnen maken. Maar ook Rienk ondervond dat het enthousiaste publiek hem van stad naar stad juichte. “Net wer te ferheljen is it, hoe’t wy út it tsjuster wei op it prachtich ferljochte Dokkum tarieden. Foar my wie it in Arena gelyk”, zegt Rienk. De eindstreep was daarna, ondanks het donker en de vele uitvallers die ook op het laatste gedeelte nog vielen, snel bereikt. Voor hem was het een onvergetelijke 14 uur durende tocht geworden. Ook de 46-jarige Hielke Klaver van de Schuurmanswei verscheen voor de derde keer aan de start. Van hem is bekend dat hij over een uitstekende techniek beschikt en een prima conditie. Als er geploeterd moet worden op slechte ijs is Hielke doorgaans in de kopgroep te vinden. Toch had hij liever voor deze grote dag nog enkele tochtjes meer gemaakt, want dat er deze keer meer gevraagd zou worden dan bij de twee voorgaande, was voor hem duidelijk. De Groninger kunstijsbaan is ook voor Hielke de aangewezen plek om z’n conditietraining te beginnen en waar hij samen met Pieter Loonstra menig rondje draait. Zijn start uit Leeuwarden was ’s morgens om 9.00 uur. “Wat foarâl fan belang is”, zegt Hielke, “is it eigen tempo. Dêrom haw ik ek besletten om alhiel allinne de tocht te riden.” Ruim vijf uren later, om 14.11 uur, had hij in Bolsward de helft erop zitten. “Oars wie it noch wol sa dat der in protte minsken op it iis kamen, mar dêr is no, mei de ME derby, gjin sprake fan. Boppedat wiene dy ME-ers faakgenôch sels de gangmakkers fan ’e feesten.” Onderweg probeerde hij steeds opnieuw bij een groep aan te sluiten die qua tempo bij hem paste. Altijd bereid om op zijn beurt de kop te nemen. Als hij om 21.05 uur over de eindstreep gaat heeft hij nog reserve over. Terug in het FEC, op zoek naar schoeisel in de grote schoenenberg, kiest hij een paar klompen, die naar later blijkt van zijn neef afkomstig zijn die hij notabene onderweg in Balk nog gesproken had. “Dizze dei hie’k net graach misse wollen”, besluit hij, “en dy klompen, al sit yn’e iene ek in gat as in ko, dy bring ik werom.” Pieter Loonstra van de Loanekampen deed een heel andere ervaring op. Met zijn 49 jaar was het ook voor hem de derde elfstedentocht. Hoewel hij zich zeer intensief op de grote tocht had voorbereid, had hij op de vierde januari gewoon zijn dag niet. Meteen bij de start om 8.45 uur plaagde zijn pijnlijke rug hem
24 Online Touch Home