Hoofdstuk 45. De Mysterieën van de Vur Er is alleen natuur, een spel van spiegelingen. Zij spelen een spel van schuld en onschuld, een spel van goed en kwaad, een spel van veiligheid en onveiligheid, van oorlog en vrede, van wijs en dom. Alles zal uiteindelijk in de boeken komen als verhalen. Nu is het spel nog in volle gang. De Vur zegt dat het verhaal in de nacht sterft om plaats te maken voor het spel. En wat voor een spel ? Het leven is tegelijkertijd mooi en griezelig, traumatisch, tragisch, maar ook mysterieus, avontuurlijk en uitdagend, onvoorspelbaar. Er worden spelletjes gespeeld, maar de mens kan er niet bij. De verhalen stoppen in het midden. Er worden spelletjes gespeeld van angst, woede en depressie, absurde, sadistische spelletjes ? Aan de ene kant wel, maar aan de andere kant zijn het slechts weerspiegelingen, en krijg je alle mogelijkheden en combinaties te zien. Kan een mens kiezen, en wat is de mens ? Alles is zo fragmentarisch. Het is evolutie in de kinderschoenen. De gnosis heeft bijwerkingen. Verdwaald op de kermis, in het lachspiegel paleis. Woest sla je dan zo'n lachspiegel in, Maar dan vliegen de scherven je aan, en dan is er overal bloed. En dan sta je ineens voor de grote natuur spiegel van de onderwereld, de zee van de onderwereld, waar grote vogels komen om zielen op te pikken. Als er dingen in ons leven verkeerd gaan, dan kunnen we stellen : 'Dit heeft de natuur gedaan, maar het is verkeerd door de lens heengekomen.' Wat er dus werkelijk is gebeurd wordt achtergehouden. Daarom moet de mens terug door de natuur spiegel voor een 'oh ja' moment. De lagere natuur maakt fouten, maar de hemelse natuur maakt geen fouten. De oh ja momenten duren vaak kort, maar sommigen kunnen lang doorbrommen op de achtergrond.
881 Online Touch Home