duivel, en die apotheek is vol met vergif. Daarom stelde de Duitse theoloog Jakob Kroeker (1872-1948) dat de waardigheid van het zoonschap alleen bevestigd kan worden door het kruis. We kunnen stellen dat het kruis de navelstreng is tussen moeder en zoon. Is Calvijn dan de vader van het communisme, omdat hij het calvinistische communisme predikte van de hongerput van de verdoemenis voor ieder mens om los te komen van het materialisme en de zelfverzekerdheid van de rooms-katholieke kerk ? Dit waren geestelijke calvinistischcommunistische concentratie kampen. En neemt de mens dit eerst allemaal letterlijk omdat de stof te verdicht is en de hersenen het niet kunnen verwerken ? Pas in het ascetische wordt de mens meer en meer symbolisch, want dan gaat alles zich verdunnen en vermengen. Dat is wat de regressie is. In de reformatie werd hiertoe het zaad gezaaid. De mens moet tot verbrokenheid geleid worden. Deze principes komen ook terug in de islam. We spreken dan over de jaren 700 en de vijf zuilen van de islam. De derde zuil is het betalen van de armenbelasting, het islamitische communisme, en de vierde zuil is de hongerzuil van de ramadan, en de vijfde zuil is de bedevaart naar mekka, de hadj of hat, hiti, wat ook weer verbonden is aan het bloedorakel. De mens stort uiteindelijk zijn zaad uit in de vaginale hongerput, zijn bloed, zijn tranen, want boek 12 in de nieuwe onderwijsserie over de regressie, de aretaitische filosofie zegt : 'Wanneer de mens huilt dan maakt de mens contact met het vreemde. De mens voelt zich vreemd en zwak, kwetsbaar, wanneer de mens huilt, maar het kan ook heel veilig voelen en vreemd, buitenaard. De mens wordt dan soms zelfs opgenomen tot een andere sfeer. Het is ook niet zo vreemd. Bakah, het vreemde, de oorspronkelijke naam van Mekka, het smalle pad, betekent in het Hebreeuws 'huilen' zoals in de passage waarin Ezau huilt in Genesis 29:38 wordt dit woord in het Hebreeuws gebruikt.' (hoofdstuk 27) Alles komt in Mekka tot een hoogtepunt, en hier wordt de mens verbroken. Ook Jakob had een Mekka of Bakka ervaring op Pniël uiteindelijk. Het is altijd een hongertocht tot Mekka. Zo wordt de mens opgenomen door de valkyries in de Duitse bossen, door de amazone strijdgodinnen, of gewoon door de indiaanse natuurvrouwen daar. Nog steeds rust het geheimenis van de voortijd daar. Dat is de uitverkiezing. De mens wordt door hemelse touwen getrokken. Dat kan een mens niet tegenhouden, stelt Calvijn, want het is onweerstaanbaar. En hierin is dan de volharding van de heiligen, de laatste wet van Calvijn, de vijfde. De aretaitische filosofie zegt dan verder : 'Ezau werd getooid door zijn tranen als een welgevallig geschenk voor de natuurgodin, voor Rebekkah. De diepte der kennis wordt door tranen gedragen en is een welgevallig offer voor de godin van het leven, de levensbron. H.27 (…) Ook het binnengaan van Bakkah, Mekka, is een groot feest. Dit zijn allemaal nuttige, symbolische feesten binnen de mens zelf. Dat hoeft niet op gezette tijdstippen, zoals deze kalender dus ook een schuivende kalender is, de zogeheten maan-kalender. We mogen het metaforisch, filosofisch toepassen. (…) Wat is het een mooi en feestelijk moment als de enkeling die tot het einde toe heeft volhard dan een andere enkeling vindt, zoals Jakob en Ezau elkaar na lange tijd vonden en elkaar kusten onder tranen. De betraande kus draagt dan de gehele natuur van kennis met zich mee, en ze konden elkaar versieren met de hemelse filosofieën die ze hadden geleerd. Dan is de bedevaart tot Bakkah, Mekka, tot zijn doel gekomen. H.28
644 Online Touch Home