schaduwen waren. Alle valse moederbeelden moeten kapotgeslagen worden, in de beeldenstorm. De mens moet terug over de afrika brug. De passage doet de suggestie dat het geheimenis van de staf van Mozes ligt in Bast, oftewel het beste. De egyptische bijbel is als een kooi diep in de wildernis die door de wilde jongens werd gevonden, zoals een droom eens liet zien. Het is een valstrik voor het vlees, waarin het vlees verstrikt raakt en sterft. hoofdstuk 34 het sipaliwini medicijn Er is een tijd om verwond te zijn en een tijd om te helen, zegt het Israelitische boek Kohelet (Prediker). Voor alles is er een tijd. Ik bid daarom ook nooit zomaar voor genezing, want soms moeten we dieper. Soms hebben we een strijd te voeren. Er is een tijd voor oorlog en een tijd van vrede, een tijd van af te breken en op te bouwen, zegt het boek ook. Er is een tijd om te zwijgen en een tijd om te spreken, een tijd om te haten en een tijd om lief te hebben, een tijd om te scheuren en een tijd om dicht te naaien, een tijd om te omhelzen en een tijd om je van omhelzen te onthouden. Er is een tijd om te lachen en een tijd om te wenen. Voor alles is er een tijd, en dat maakt je tot een persoon. Zo is het ook in de natuur, de afwisseling tussen dag en nacht, en tussen de seizoenen en hierin zijn vele gradaties. Het gebeurt niet door een druk op de knop, maar geleidelijk. Er is een duidelijk grensgebied. Vannochtend werd ik wakker met het boek Jeremia. Jeremia riep op om het juk te aanvaarden, want de mens moest nog zoveel leren. Ook Paulus moest met een pen door zijn vlees lopen. Soms is het beter om juist daarom te bidden, om de pin door het vlees, om het kruis. Dat leidt ons veel dieper dan zomaar oppervlakkige genezing. Deze dingen zijn juist om onze ziel te beschermen en verdiepen. Waarom zouden we het zomaar laten weghalen ? Er is een tijd om verwond te zijn en een tijd om te helen, een tijd om af te breken en op te bouwen, oftewel er is ook juist tijd om te minderen, te hongeren. Kennen wij deze tijden ? Kennen wij de hemelse klok of rotzooien wij in volle zelfovertuiging maar aan ? Hoe klein is de mens ? De mens is maar een zucht, een druppel in de zee. Altijd maar arrogant en betweterig rondlopen is zeker niet het idee van het mens zijn. Deze mensen zijn er genoeg, en dit hoort bij het lijden. Zo wordt de mens getest. Jeremia sprak dat het goed voor een jongeling was om een juk te dragen in zijn jeugd, want zo dwaalt hij niet van het pad af. Het juk is dus een zekere leiding. Tussen twee muren vinden wij het pad. Als de muren er niet waren, dan zouden wij van het pad afdwalen. Wij mogen daarom bidden voor de hemelse restricties. Wij mogen de hemelse restricties in ons leven aanvaarden. De Israelieten waren in het beloofde land terechtgekomen maar de voleinding was er nog niet geweest. Er was een reformatie gaande door Josia, de Israelitische Luther van die dagen, maar nog was het volk er niet. Er moest namelijk nog een regressie komen. Ze hadden teveel losgelaten en moesten terug naar de fundamenten, naar het kruis, en daarom kwam de babylonische ballingschap. Het boek Ezechiel gaat over die tijd. Ezechiel was een balling. Hij kreeg daar een groot visioen te zien, wat van belang is, over de metaforen van het leven, wat beschreven werd als een mens, een arend, een rund en een leeuw. Deze zijn als de vier seizoenen. De rund is de drager van het juk, van het kruis, en de leeuw voert oorlog tegen het kwaad. Deze beelden horen bij elkaar. Zo is er een opname tot de hemel uiteindelijk, wat de arend uitbeeld. In deze dingen mag je volledig mens
714 Online Touch Home