En zo werd de westerse wildernis geasfalteerd, en ook sranang (een indiaans woord voor suriname) en palina (een indiaanse naam voor paramaribo) moesten hiervan klappen opvangen. Het stadse suriname, of verstadste suriname, heeft alles verletterlijkt en leeft niet meer door het profetische, begrijpt het geestelijke niet, omdat het vleselijke het geestelijke niet kan verstaan. Er is dus een groot verschil tussen de stadse surinamer en de natuur surinamer, en hierin zitten allerlei gradaties tussen. Palina, oftewel het oorspronkelijke paramaribo, betekent oorsprong, bron. Verstadste surinamers, zo zeggen de indianen, zijn meegenomen met een yawaku, een boze geest. Sommigen werden ontvoerd, en sommigen deden dit uit vrije wil vanwege dat het gelukszoekers waren, goudzoekers, oftewel de zogeheten 'gold diggers'. Ze zoeken niet naar moeder wildernis, naar moeder sranang, maar naar het goud, oftewel het goud der dwazen. Ze gaan geheel op in het materialisme wat hen door de blanken werd aangeboden, en hebben de geheime indiaanse paden in de wildernis vergeten. Veel indianen die ik ken en kende klagen hierover hoe veel indiaanse jeugd zich heeft laten misleiden door alcohol en drugs van de blanken, wat gewoon truukjes zijn van de kolonisten. Onoplettende indianen namen van de verboden vrucht in het surinaamse paradijs en kwamen zo in een wereld van illusies, soms gedwongen, soms omdat ze verwond waren, en soms uit vrije wil, uit hebzucht. Er is verschil tussen wonde en zonde. Velen kennen de surinaamse natuurkennis niet meer. Vele ouders leren het hun kinderen ook niet meer. Zij die nomadisch bleven kwamen in vruchtbaar land, stelde Assid. Ze zagen een grote adelaar komen vanuit de hemel. Met de adelaar was een slang van smaragd, een teken van water en regen. De vogel daalde in een vallei en er vond een wonder plaats. Een maagd werd zwanger en baarde de dubbele slang, oftewel het dubbele touw. We kunnen denken aan het visioen van Ezechiel, want die plaats is inderdaad Mexico waaraan Ezechiel in mijn dromen altijd verbonden was. De mens hield het niet meer uit met de leeuw, de oorlog, en het rund, het lijden. Het had de mens totaal gebroken, en toen kwam de adelaar, zoals ook in het visioen van Ezechiel, als een beeld van de opname. Het is als een touw uit de hemel. De geboren dubbele slang had ook vleugels. Het visioen van Ezechiel werd verbonden met het visioen van Mozes in de wildernis. Zo kwam er vruchtbaarheid. We kennen misschien ook nog wel het dal van dorre doodsbeenderen, het andere visioen van Ezechiel, waar ik als kind zijnde ook veel dromen over heb gehad, en ook later. Op een dag is het dan volbracht, en dan is er de opname. Dit is een ontwaking, in het binnenste van de mens. Het is een inzicht, een exegese, een psycho-analyse. Assid stelt dat het dorre dal van doodsbeenderen ook in Mexico was na de inval van Spanje. De Spaanse veroveraars begonnen het te ontbossen maar ze konden niet tegen de raadselachtigheid van de natuur op. Deze gebieden bleven groots, stelt Assid, door de eenzaamheid van de ruïnes en de pyramide van Teotihuacan, het centrum van de natuur-religie. Hij noemt als geheim van Mexico een catacombe waar zich een dodenleger bevindt in Guanajuto. Hij stelt : 'De echo's van de stemmen van de oude indiaanse stammen spreken in hun kinderen over een verloren grootheid.' (p.159) Assid stelt dat dezelfde jaren van de nazi bezetting van Europa Amerikaanse kolonisten de atoombom ontwikkelden (1942-1945) in plaats van diepere natuurkennis te zoeken. Ze waren in een goudkoorts op zoek naar wereldheerschappij in plaats van hun moeder wildernis te zoeken. Dit heeft de gezinnen uit elkaar gerukt. De stemmen van het verleden werden gemengd met de stemmen van het nieuwe tijdperk (veertiger jaren). Hij noemt het monsterachtig. Zijn boek kwam uit in 1946. Hij waarschuwde dat de bezetter het op de jeugd had gemunt. Hoe waar zijn deze woorden gebleken.
727 Online Touch Home