[1] love is a stranger – eurythmics [2] welcome to the pleasure dome – frankie goes to hollywood hoofdstuk 67 ik lijd, dus ik ben Cirkeltjes draaien, als de bijtjes leven, om door het ingewikkelde leven heen te komen. Balans houden. Balans tussen school en feest, tussen oorlog en vrede, tussen slapen en waken, tussen leren en onderwijzen, tussen het verborgene en het openlijke. Het leven is een systeem van tekens die begrepen moeten worden, oftewel wat semiotiek wordt genoemd. Er zijn telkens weer hogere uitleggingen. Sommige situaties veranderen niet. Het spreekt van hogere dingen. Niemand kan zomaar deuren forceren die niet openkunnen, zelfs God niet. Ook God moet zich aan de natuurregels houden. God is dus niet één of andere superman, dat is een belachelijke opgeblazen karikatuur van God en God is niet opgeblazen. God werd mens als wij. God is onder ons, God is in ons, God is ons. Dat kan geen duivel tegenhouden. Maar wij moeten een zuiver begrip krijgen wat deze dingen betekenen. Een heleboel Godsbeelden die mensen van God hebben gemaakt kunnen dus de prullenbak in. Geen oude man op een troon die alles kan. Dat zou heel bitter zijn, want waarom doet hij niks aan alle oorlogen, al het leed, ziekte, marteling, misbruik, corruptie ? Die God bestaat niet. Er is geen simpele oplossing. Die kan zelfs God niet bieden. God hangt aan het kruis, ook vandaag. Het lijden is allemaal geheimtaal, en daar is de eeuwigheid voor om het uit te puzzelen. God is vaak een projectie. Je hebt zelf een verantwoordelijkheid, die je niet op God kunt afschuiven telkens. Je moet zelf groeien. God is vaak een excuus. God is vaak een stokpaardje voor de luien die hem voor hun karretje hebben gespannen. God voor je karretje spannen, God die al het werk doet, en jou op je troontje moet aanbidden. 'God, doe even dit, kietel me even hier, kietel me even daar.' De mens heeft een grote bek over God. Maar de mens is nog nooit in de hemel geweest om te zien hoe het werkelijk zit. Ze praten allemaal elkaar na. Deze duivels zijn van geslacht tot geslacht doorgegeven en ze hangen rond in de hoofden van de mensen. Ze moeten voortdurend gevoed worden, met raad eens wat ? Vlees. Dit is niet God. Het is de God van de buik. Hun hele leven zuipen ze alcohol, wat een schoonmaak middel is, geen levensmiddel, en hun hele leven eten ze vlees, en zo worden de parasieten gevoed, en die draaien alles, maar dan ook alles, om. Je zou er moe van worden. En daarom rennen we weg, naar de wildernis, om alles af te leggen, om een nieuw leven in te gaan. Je laat je poppenhuis in de steek, en je poppenkast, want dat is wat de huidige samenleving is. Door corona is hier flink de fik in gegaan, dus je moet nu wel rennen. Weg van de afgoden van de stad, de verziekte make up tasjes. Ren, ren, houdt er geen reserves op na. De stad houdt de mens onder hypnose, en die wordt afgebroken door corona. Ren, nu je kan. Schudt de doodsgewaden van je af, de lijkenbanden. De steen is weggerold door corona. Het graf is geopend. De klauwen van de grafdelver zijn afgebroken. Ren, ren. Kom tot je ware identiteit in de natuur, niet de karikatuur die de stad van je heeft gemaakt.
769 Online Touch Home