hoofdstuk 25 de zeeplaneet Een zeeplaneet met zo'n 13 of 14 eilanden. Het zijn oerwouds-eilanden, nog wel tamelijk groot. Sector woont in de zee, een reuzenzeespin die zich ook in een octopus kan veranderen. Het is een verschrikking. Uit hem zijn de beoziene spinnen voort gekomen en die gingen aan land om zich verder voort te planten. Zij planten zich voort door dierproeven. Zo houden de beoziene spinnen zichzelf in leven. hoofdstuk 26 het droomgeheugen – een geschiedenis van dromen De aarde is een gevangenis. Binnen die gevangenis kun je je eigen wereld maken. De aarde is een fokkerij, die maar genadeloos door en doorgaat en waar je niet veel tegen kunt doen. Maar binnenin die fokkerij kun je je eigen wereld bouwen. Het coronavirus muteert en die fokkerijen muteren, maar je kunt zelf ook muteren in je dromen. Je bent niet zoals anderen je op de foto hebben gezet. Je bent geen nummer of stuk speelgoed. Het is een zware strijd. Zij die deze strijd strijden zijn moe, maar krijgen ook telkens nieuwe kracht. Dat is een contrast in de kunst. De strijders zijn kunstenaren. En kunst lijdt. Het is lijdende kunst. Daarom heeft de kunst van het verhaal van het kruis en van pasen mij altijd aangesproken. Je hebt er als kunstenaar een haat-liefde verhouding mee, en dat is ook een contrast in de kunst die nodig is. Een kunstenaar moet zeer kritisch zijn en oorlogszuchtig. Daarom heeft de kunst van de natuurvolken, de indianen, mij altijd aangesproken, en zag ik ook altijd een verbinding tussen natuur en kruis, die mij rust gaf, maar dan zijn we er nog niet. Het zijn verhalen. Het zijn puzzels. Je moet wel verhaalzuchtig en puzzelzuchtig zijn om hier doorheen te kunnen komen. Verhalen en puzzels zijn ook kunst. Kunst moet betekenis en diepte hebben, anders is het geen kunst meer, maar verkapt materialisme. Kunst en materialisme liggen dus soms heel dicht bij elkaar. Kunst moet verrassend blijven, escapisme, maar je moet ook geheimen kunnen bewaren. Wie zijn paarlen voor de zwijnen werpt wordt zelf een zwijn. Zo droom je je leven weg in geheimen, want wat anderen van het leven hebben gemaakt om je heen is niet zo best. Soms moet je het negeren om te kunnen overleven. De aarde is een camera dictatuur. Maak het daarom zo donker mogelijk. Wees obscuur naar de aarde. Wees een kunstenaar die spreekt door zijn kunst. Meer kun je niet zijn helaas. De waarheid is dat alle ware kunst er al is en altijd was, en dat je alleen maar kunt puzzelen. De kunstenaar is dus altijd een puzzelaar. En de kunstenaar moet zijn kunst ook zelf worden. Maar wat gebeurt er met de aarde ? Door de opname gaat alles terug in de boeken, en terug naar het museum. 'Kijk, zo was het vroeger.' Door de opname ben je een mens van de toekomst die nog steeds in het verleden leeft, maar als in een museum, in een bibliotheek. Elke dag lees je er weer een stukje in. Elke dag gaan weer je haren overeind staan, maar blijf dan doorlezen, zodat je de parels erin vindt. Dat is de bedoeling van elk verhaal, hoe moeilijk het verhaal ook is, want aan het einde van de dag heb je parels in je hand. Het is een excursie, je gaat op safari. Blijf dicht bij de les. Luister naar de meester of juffrouw. Ligt het zo gemakkelijk ? Nee. Op safari kom je er dan achter dat ook de meester en de juffrouw soms wilde dieren zijn, roofdieren die naar je op jacht zijn. Wat een nachtmerrie. Je kunt hier
852 Online Touch Home