vur is een oorlogsgids en leidraad in deze dingen. Corona is het tijdperk waarin velen alleen nog maar door ramen kunnen turen. We zien de oude wereld voorbijgaan. Het neemt zijn hoed af, groet even en is dan weg. De mens staart nu als naar schilderijen. Alles gaat terug naar de schilderijen, alles gaat terug naar de boeken, achter slot en grendel. boek 35 – de traan 2. Zij is op de rivier op een boot, Komende vanuit het vuurnood, De vurige steen, Brengende niets anders dan geween, De traan wekt tot leven, Door de warmte van de traan kun je nog steeds bewegen, De eeuwige traan 3. Ik heb haar gezien, Ze zit aan de zeeen, Zij wekt de golven op, Om hele landen te verzwelgen, Zij zit daar als een pijl op een boog, Om haar boodschap te brengen 4. Vurige stenen tussen jou en mij, Ik kijk er doorheen, En zie jou op een andere manier, Ik zie een andere kant van jou, En kan het beter plaatsen 5. De Heerin is in de lucht met haar tienduizenden, Zij komt om steden in te nemen, En hen te maken tot wildernis. Ook dit gaat over corona. Er zijn nu vurige stenen tussen de mensen. De oude muren zijn afgebroken, en de hemelse vurige hagel is gekomen om nieuwe muren te bouwen, want de mens was bevooroordeeld over elkaar en over de dieren, over de natuur. Nu komt er een nieuwe lens. De oude gezichtspunten en perspectieven brokkelen af. In afstand krijgt de mens beter overzicht, beter inzicht en beter doorzicht. boek 42 – wespenzeeën 1. Het moet vooral vaag blijven, Als je het te duidelijk maakt, raak je er in opgesloten, In vaagheid kun je altijd door blijven groeien, En kunnen de betekenissen veranderen 2. Dit is de vaagheid van de bloemen, Zij spreken, maar zij worden niet gehoord 3. Zij vangen alleen fragmenten op, En geven er hun eigen betekenis aan, Hoe meer woorden je gebruikt, Hoe meer je ook weer versluierd
886 Online Touch Home