doorleven en meemaken, tot ervaring te komen. Dit is het doel van de schepping en de natuur. Ik heb grote dromen gehad over Klaas Schilder, dat hij een natuurkerk bouwde, maar na zijn heengaan verloederde alles. De vrijmaking is iets heel moois, als een natuurmoeder die de mens opzoekt in de stad en de mens een bevrijdend zicht van de natuur zendt om de mens terug te brengen tot de natuur. De vrijmaking van Nederland kwam in etappes, want het begon al in 1834 met de afscheiding van de koninklijke hervormde kerk die andersdenkende predikanten vervolgde. Toen kwam in 1886 de doleantie, de klacht, als nieuwe bevrijdende kerkscheuring om los te komen van het gezag van de koninklijke hervormde kerk. Deze beweging was o.l.v. Abraham Kuyper. Toen kwam de vrijmaking in 1944 en al snel werd het de d-day van de kerkelijke bevrijding genoemd. Het liep gelijk op met de bevrijding van de Duitse bezetting. Het probleem van de kerken in Nederland was nog steeds dat ze de mens wilde onderwerpen aan haar gezag. Daarom moest de vrijmaking komen. Schilder had lak aan al die kerkelijke regels, goedkeuringen en afkeuringen, en wilde geleid worden door het woord van de hemel, van de hogere natuur, zoals Calvijn ook stelde in zijn commentaar op Leviticus 18 dat het dwaas zou zijn de daden van mensen te volgen, de regels van mensen, in plaats van de natuurwetten. De vrijmaking was dus de terugkeer van de natuur moeders. Nou dat kon echt niet hoor. Schilder werd als predikant afgezet, maar begon toen zijn eigen natuurkerk te bouwen. Hij wilde gehoorzaam blijven aan het woord van God, niet het woord van de kerken. Hij gaf wel toe dat God door het woord van de kerken zou kunnen spreken, maar het was niet de bron. Hierin nam hij een moedige stap, een stap waarop wij voortbouwen, en nu na zijn dood is hij nog steeds open voor verandering en regressie, oftewel de wederkeer tot de bron, de natuur. 'Wat de kerk vandaag voorstelt is te belachelijk voor woorden,' stelt hij nu na zijn dood. Hij is nu onderdeel van de wolk van getuigen die het volk voortleidt in de exodus tot het beloofde land. Calvijn stelt dat de natuur in bovenstaande dingen meer een leermeester van ingetogenheid is dan een snelle medicijnmeester. Hierin is het zaak door matigheid terug te keren tot waardigheid. Calvijn stelt dat de vleselijke mens in zijn dwaasheid zichzelf goden maakt, waardoor door hun bijgeloof in die verzinsels de ware godsdienst vervalst wordt. Godsdienst is in de theologie van Calvijn gewoon natuurdienst en kennisdienst, als de wetenschap van de hemel. hoofdstuk 58 venezuela moet in de vuilnisbakken leven om de dure hobbies van de zich oh zo belangrijk voelenden te bekostigen Leviticus 19:14 Een dove zult gij niet vloeken en voor een blinde zult gij geen struikelblok leggen, maar gij zult voor uw God vrezen: Ik ben de Here. Calvijn zegt hierover : 'Aangezien de Wet onder het woord moord alle fouten begrijpt waardoor mensen onrechtvaardig worden benadeeld, moest die wreedheid vooral worden veroordeeld waardoor die ellendige personen worden gekweld, wier rampspoed eerder ons mededogen zou moeten verzoenen. Want als er nog maar één druppel van naastenliefde in ons werk, zullen we, wanneer we een blinde man
910 Online Touch Home