hoofdstuk 64 leven op de paradijs aarde 4 – de traumageleide hond Vannacht had ik weer een droom over de paradijs aarde. Mijn verstand was heel zuiver en rein. Ik had nog wel twijfels en onzekerheden, maar die konden maar tot een kwart in me doordringen, alleen aan de oppervlakte, en ik was in een paradijselijke waas, heel zuiver. Ik was in een paradijs stad. Ik was daar met een meisje en we gingen naar een openlucht restaurant bij een zwembad. Het was tropisch weer. Het was er heel druk. Maar alle tafeltjes waren heel ver van elkaar verwijderd. Normaal gesproken vindt ik restaurants vreselijk, en druktes kan ik ook niet altijd waarderen, maar op de paradijs aarde is alles anders. We zouden daarna gaan zwemmen, naakt. Er was geen perversiteit of schaamte. Het was de paradijs aarde. Het meisje had de menu lijst in de handen, en zou een menu uitkiezen voor ons. Het was een zuiver menu van de paradijs aarde, dus een paradijselijk menu. Ik moest ondertussen plassen, dus ik stond op en zei dat ik zo terug was. Bij het zwembad aan de achterkant was een opvangcentrum met de slaaphutten. Ik liep door het gangpad op zoek naar een badkamer. De slaaphutten of slaapkamers kon je van voren gewoon naar binnen kijken, en in iedere kamer was wel iemand. De slaapkamers waren prachtig, ook de bedden. Die waren uit één soort materiaal gevormd. Aan de andere zijkant was toen een badkamer toen ik verder liep, maar daar stonden velen onder de douche. Ze schaamden zich niet voor elkaar. Iedereen was lief en aardig voor elkaar. Er was geen perversiteit. Niemand deed onder voor de ander. Er was alleen liefde en gelijkheid. Zo prachtig. Het was de paradijs aarde. Maar ik moest dus plassen en ik kon maar geen lege badkamer vinden. Ik liep door het gangpad verder, het zwembad uit, weg van het restaurant en ging de buurt in op zoek naar een plasgelegenheid, maar die kon ik niet vinden. Het was zo druk. Het was een prachtige omgeving. Het was overal druk. Maar op een goede manier. Het was paradijselijk. Ik raakte de weg kwijt. Het duurde allemaal heel lang, en ik dacht dat het meisje wel op me aan het wachten was, dus ik wilde haar eerst laten weten dat ik er nog niet in geslaagd was een plasgelegenheid te hebben gevonden. Ik vroeg toen aan een meisje in de drukte waar het zwembad was. Ze wees toen met haar vinger naar een bord in de verte waarop 'SAVE' stond, en toen herinnerde ik het me weer, want zo kwamen we daar ook aan. Ik ging toen op het SAVE bord af, want daarachter was het openlucht restaurant. In het paradijs zijn openlucht restaurants en zwembaden plaatsen waar je herinneringen kunt opslaan, 'saven', waar je jezelf kunt opladen. Maar nu komt het : Wie waren die mensen waarbij ik me zo goed voelde ? Het waren de dieren. Dieren zijn ook mensen. Juist dieren zijn de ware mensen. Zij waren hier omdat ze op de aarde waren afgemaakt. Daarom was er ook een opvangcentrum bij het zwembad ingebouwd, want deze dieren, die dus ook mensen zijn, zijn getraumatiseerd op aarde. In nauwe hokken moesten ze leven, op elkaar gedrukt, en ze voelden het aan dat en wanneer ze zouden worden afgemaakt. Ik hoorde prachtige jongetjes bij de slaapkamer afdeling kreunen en wenen als ze het allemaal weer herbeleefden. Kun je de zielen van de dieren zien ? Het zijn mensen. Ze waren alleen veel tederder en intelligenter, veel zachtmoediger. Ik was in het dieren paradijs. Daarboven worden ze allemaal goed opgevangen. Beneden op de aarde spelen de mensen gokspelletjes om vlees mee te winnen. Die gokmachines worden geregeerd door gokkoninkjes, kleine dwergjes, zeg maar gerust gnoompjes, zoals
920 Online Touch Home