de sigarenfabriek De wilden hadden de sigarenfabriek omsingeld. Er lag hier een boodschap in verborgen, een geheime boodschap. Dat had iemand hen verteld. De sigarenfabriek had vele geheimen, en nu was het omsingeld. Geen werker kon er meer uit, en ze werden allemaal uitgehongerd. Wie kan er nu alleen leven van sigaren ? Sigarenbandjes waren hun boeien. Ik kon het niet geloven. Ik keek ernaar met grote ogen. Ik wees erop. Ik was nog maar een kind. Grootvader liet het me zien in een boek. Er stonden wel meer indianenverhalen in, maar het verhaal over de sigarenfabriek heb ik goed onthouden. Wat een indruk maakte dat op mij als kind. Er was een dag waarop de wilden de sigarenfabriek binnengingen, en er was zoveel rook. Er was zoveel rook dat er geen verschil meer was tussen wilde en werker. Hier was het waar dingen mis begonnen te gaan. En geen enkele indiaan kon de boodschap verstaan. Dit was gewoon teveel rook. De boodschap was erin vergaan. Maar er was één slim jongetje, niemand wist wie hij was, of hij nu wilde was of werker, die helemaal over de metalen trap naar boven ging. Dat was een hele lange trap, en bovenin waren zij die helmen droegen, de regeerders van de sigarenfabriek, en wat bleek, wat bleek ? Zij hadden al die verhalen gemaakt. Zij hadden de indianen gestuurd, opdat de werkers harder zouden werken. Want nu konden ze telkens dreigen : als je niet werkt, als je niet werkt, dan komen de indianen. En het jongetje zei : Nu is het afgelopen. Geef die verhaaltjes maar aan mij. Maar ja, je raadt het al. De sigarenfabriek bestaat nog steeds. En het jongetje ? Niemand weet of hij wilde is of werker … pyama's in amerika
46 Online Touch Home