'Ja, Jopie allemachtig, steen ze, steen !' riep het jongetje. De steen lachte. 'Ik mag hem wel,' zei de steen. 'Vergeef hem, hij is jong,' sprak de vrouw weer. 'Het is goed,' sprak de steen geruststellend. 'Hij is wijs.' 'Ku Jopie, Ku Jopie !' riep het jongetje, en begon te dansen voor de steen. Sommigen hadden hun hand voor hun gezicht gedaan, omdat ze bang waren om te zien wat de steen met het jongetje zou doen, maar de steen bleef rustig, en scheen opgewekt. 'Gekke idioot !' riep het jongetje. Weer gaf zijn moeder hem een draai om z'n oren. 'Zeg zulke dingen nooit,' sprak ze met grote boosheid en angst in haar ogen. Ze wilde haar zoontje niet verliezen. 'Hij …. hij is niet in orde,' stamelde ze. 'Vergeef hem, hij bedoelt het niet zo.' De steen was aan het schaterlachen. 'Hij heeft wel babbels.' 'Ik wil met je vechten, idiote steen !' riep het jongetje weer, met een ondeugende blik in zijn ogen. Iedereen was geschokt, en verbaast dat de steen het jongetje niets aandeed. 'Hij is een beetje speels,' zei de steen. Het jongetje begon te lachen. 'Kun je ook levend worden ?' Plotseling stond de zwarte wachter voor hen. Sommige feeen gilden. Anderen begonnen te huilen. De prins was dichterbij gekomen. Dit was de persoon die zijn sieraad van hem had afgenomen. De wachter had zijn boog gespannen, met een zwarte pijl erop. Sommige feeen beefden van angst. 'Wie wil er het eerst aan ?' sprak de zwarte wachter. 'U houd ervan mensen aan het schrikken te maken, hè ? U houd ervan mensen bang te maken,' sprak de prins dapper. Hij was de schrijver van het eeuwige boek, dus daarom voelde hij zich opgewassen tegen de vreemde wachter. 'Ik wil je niet bangmaken,' zei de wachter, 'maar draken jagen op jou.' 'Ik weet het,' zei de prins.
156 Online Touch Home