'Zij kunnen hier niet zomaar komen,' sprak de vrouw. 'Tenzij ze een speer door hun hoofd willen.' 'Je kent mijn moeder niet,' sprak de tovenaar. 'Ze is gevaarlijk.' 'Wij ook,' zei de vrouw, zichtbaar geirriteerd. 'Luister, als je hier wil blijven, dan moet je ophouden over hen.' 'Begrepen,' zei de tovenaar. Hij boog zijn hoofd. 'Hier zul je ook echt geen vrijheid hebben,' sprak de vrouw. 'Mannen zijn hier onderdanig aan de vrouwen. Deze hierarchie is altijd al zo geweest. Het is onze traditie.' De tovenaar knikte. Hij hoopte maar dat hij hier een beter leven zou hebben. In de nachten had hij wilde dromen over de zeeen des doods. Hij wist dat ze grote, duistere geheimen hadden. ´Wilde dromen, Op de zeeen des doods, Duistere poorten, Je verliest jezelf, En weet niet maar waar je bent, Zoals je eens was, Ben je niet meer, Je hart gestolen, En opgebaard, In de grote hallen, Onder de zeeen des doods, Waar de beker van Nakordonne wordt gevuld´ ´Wilde dromen, hebben hem gegrepen, Hij weet niet meer, waar hij is, Zij hebben hem genomen, tot duistere poorten, waar hij van schip tot schip wordt verkocht,
331 Online Touch Home