slechts bezit is hij, zijn hart gestolen, In de grote hallen, Onder de zeeen des doods, Waar de beker van Nakordonne wordt gevuld´ ´Er is een geheim in eeuwigheid, Van de beker van Nakordonne, Zij die van de beker gedronken hebben kunnen nooit meer terug, Voor altijd aan haar verbonden, Zij sleept hen mee, van rivier tot rivier, Haar beker vullende keer op keer, Haar beker raakt nooit meer op, Hun harten in haar verloren gegaan, Voor eeuwig gedoemd zijn zij´ ´Zij draagt een duister geheim, Zij kent hun zwakke plekken, Zij heeft hen daar geketend, En trekt hen met haar mee, Nee, nooit zullen zij ontkomen, Van de beker van Nakordonne, Nee, nooit zullen zij haar begrijpen, In verwarring zullen zij vergaan´ ´Aan de zee danst zij met een mes, En danst zij met een speer, Een ontmoeting met haar is dodelijk, Wanneer zij naar je staart ketent zij je hart, In een slavenkaravaan trekt zij je mee, Van zee tot zee ga je, Want je hebt naar de beker gegrepen´ ´Oh gulzigaards en dronkaards ….´ Ben ik dat ? vroeg hij zichzelf af. Maar ik ben toch vrij van haar gekomen sinds mijn moeder haar aanviel ?
332 Online Touch Home