Komen wij tot de gelijkenissen.. Dit wordt de grote witte oorlog genoemd, die de vrouw met het witte, als natuurverschijnsel, heeft gewonnen. 129. Als het geheimenis van de vrouw met het rode komt, gaat alles in de boeken, en de wedstrijd sterft dan. 130. Leidt mij tot het rode, Het rode laat de gezichten van het verleden zien, Spreek tot mij in raadselen, in verhalen ongehoord, leidt mij door de wildernissen van het leven, Spreek tot mij in verhalen en gedichten, We moeten eerst onze wereld bouwen 131. Hier worden tranen tot zaad, waardoor er een nieuwe natuur ontstaat. 132. Ik heb u veel te zeggen, maar ook raadselen heb ik gegeven. Ik heb u rust gegeven, een eeuwige rust. Ik heb u verteld over bomen en struiken, en hun geneeskrachtige werkingen. 133. Er zijn momenten waarop de herinnering weer sterft en alles weggewassen wordt, als door de golven van de zee. Alles zal wegglijden uit de handen, maar het is op weg naar het hoofd. De mens moet de honingkroon leren kennen. 134. De honing wordt zwaar bewaakt door spot. 135. Het vele bloeden maakt alles roze, en de bloedende morgen wordt tot een bloemenveld, waardoor er honing is na een wilde nacht. Bloed staat nooit op zichzelf maar vertelt een verhaal, en keert terug tot de bloemen, totdat het roze is en honing voortbrengt. De rivier van bloed leidt tot het bos. 136. Roze is de depressie, als een roze jurkje, en het 544 wordt 'zacht zicht' genoemd, als de eerste openbaring. Het is namelijk de eerste stap in het loskomen. Het is het begin van de bewustwording van de natuur. Het is het steken van de wesp, totdat dingen geopend zijn en op hun plaats zijn gekomen. Het is het ordenen en rangschikken van de natuur. 137. Wij zwemmen door die wespenzeeen zullen nooit de overkant zullen bereiken. Er is namelijk geen overkant. Het is hetzelfde principe als van de brug, dat er alleen leven op de brug is, en dat de landen aan beide kanten zullen vergaan. Telkens weer zuivert het rode het roze. Het spreekt een andere taal. Het ware, zuivere roze van de natuur is dus het geheim van de wespen. Zij zijn de wachters van het geheugen. 138. De roze bloemenvelden hebben een strenge etiquette. Het is daar waar bloed tot bloemenzaad is geworden. Het is het geheim van de vruchtbaarheid. 139. Ze was een bloederige wond in mijn hart. Ik kon haar niet doorzien, maar soms in flitsen was alles duidelijk. 140. Ik begeerde haar te kennen. Zij was mijn innerlijke wond. Het was een vruchtbare plaats, als de tuin rondom mijn huis in mijn gedachten. 141. Die tuin was roze, sprankelend. Ze stond daar met psalmen. 142. Zoete waarheid dwaalt in 't hart van de diepte. De honing leidt tot de oer oceaan. Het roze leidt uiteindelijk tot het spiegelend roze, de zelf reflectie. 143. De boodschap is dus niet overbruggen, maar verdiepen, dan kom je er vanzelf. Het scheppingsgeheimenis, de vrouw met het witte, staat tussen het gebalk van ezels in een veld waar struisvogels rennen. De nachtvlinder sprak hierover, en er werd gesproken over het wonder van de eland. 144. Het gebalk van ezels in ons leven krijgen we
545 Online Touch Home