84. WILDE HONING 1. Het is herfst nu, bladeren vallen, Het schone oog van de winter valt als een parel in je hand, Nee, nog steeds kun je het niet begrijpen, Vele vragen zijn hier gestrand, Zij wachten op het grijze licht, De hand van mist raakt hen aan, Zij schieten wortel en groeien op, En nog is het antwoord niet daar 2. Tranen druipen snel, na al die diepe wonden, Een hart vol honingtranen 3. Je hebt Vur genezing gebracht, Je draagt droefheid van binnen, als de honing van een lange nacht, 4. Door de bloesem van mijn tranen en van een bloedend hart, Door de scheuren van een verscheurde droomwereld, Door een spotkleed kunstig gelegd tot pracht, Kwam ik tot die andere wereld, door Vur's gedachtes ingebracht, Ingebrand als door een vuur, in Vur's gedachtes, Het vele bloeden maakte het roze 306
307 Online Touch Home