'Dat is wel nodig met die huidige moraal hier op deze planeet,' sprak ik. 'De medemenselijkheid is hier ver te zoeken.' 'Omdat jij er niets van begrijpt,' sprak ze weer. 'Jij hebt geen kennis van gedrags-codes hier en waarvoor het goed is.' 'Misschien,' zei ik. 134. We gingen terug naar haar schip. Er leek hier ergens een groot gat in de grond te zijn, waarmee het schip stroomafwaarts ging, tot diep onder de grond. Hannah sprak dat we nu dieper onder Bosse gingen dan ooit. We kwamen aan bij duistere vlaktes. Hier was waar Bosse overliep in een ander gebied. 135. Dit was het gebied Areta. Er schenen hier vreemde dingen te gebeuren. Mensen werden hier gefokt tot varkens door een bepaald soort voer. Ik ging een rimboe binnen, maar kwam al snel in een valstrik terecht. Ik was op een net gestapt, wat snel naar boven schoot, en zo hing ik daar. Hannah was nergens te vinden. Een paar vrouwen kwamen aanrennen. Ze zagen er woest uit, en hadden speren op mij gericht. 'Vreemdeling,' riepen ze. Ik kreeg buikpijn. 136. Daar kwam Hannah aan. Ze deed niets. Het leek wel een code dat vrouwen elkaar vaak hun vangst gunden. 'Goede vangst,' sprak Hannah. Ik kreeg meer vreemde gevoelens in mijn buik. Ik keek woedend naar Hannah. 465
466 Online Touch Home