manieren in de val te lokken. Daar waren ze bedreven in en hadden daar een lust in. 171. Wij werden uitgebuit, opgehitst en tegen elkaar opgezet. Ook werd er veel gelogen. Het was alsof ik muurvast zat en geen kant op kon. Maar de herinneringen waren de zwaarste ketenen. Ook al zou ik hier ooit uit kunnen ontsnappen, ik zou nog steeds een slaaf zijn van binnen, een gevangene van mijn herinneringen. Ik was verwond en getraumatiseerd, en hoe harder ik scheen te worden van buiten, hoe zachter ik werd van binnen. Dit begon mij op te breken. Ik werd moe, en kreeg sneller uitbarstingen van woede, angst of huiluitbarstingen. Ook begon ik sneller flauw te vallen, als een soort epilepsie en kreeg ik spastische neigingen. 172. Op een dag sloegen ze mij half kreupel. Ik voelde mij als een verlamde. Ik kon zo niet meer vechten, maar nog steeds sleurden ze mij naar de arena. Het scheen mij spastisch grote kracht te geven, wat ook weer snel vertrok. Ik leefde door impulsen, en kon dingen niet afmaken. Ik kon me nergens echt aan vasthouden. De vrouwen zeiden dat kreupele mannen meer vruchtbaar waren. Ook liepen er mannen rond die geen armen meer hadden. Zodra de vrouwen genoeg hadden van de mannen werden ze aan de ringen van de wagen van de slavenkaravaan geketend of gebonden, om zo afgevoerd te worden tot de slaven-markten. 173. Hij staarde naar het grote masker van Azkulan. Had hij dit vervloekte ding niet in de rivier geworpen ? Hij kwam weer tot zijn bewustzijn. Trillend hield hij het masker vast. Hij besloot het heel voorzichtig neer te leggen ergens in de hut. Heel voorzichtig, zonder 472
473 Online Touch Home