hoofdstuk 3 brug van tranen Hij droomde over zijn tranen, zijn warme tranen, die een fragiele, hangende brug vormden over een woeste rivier, als over een ravijn, waar hij bijna in te pletter stortte. Maar toen hij naar beneden keek, was het allemaal bloed. (De Vur, de lawine :177) Deze stad is gemaakt van tranen, En op zoveel pilaren van tranen was deze stad gebouwd, Een verhaal wat je niet kent, Maar je waakt ertoe op (De Vur, de pilaren :1) Het rode mysterie is het rode tranenglas van de verhalen, van de boeken. Alles komt achter glas, als in een museum. Dit is ook voor onze eigen beveiliging. (Het wonder van de Vur, rode laarzen :3) Tranen zijn ook een soort bloed, een soort plasma. Als je weent ontstaan er een soort lenzen op je ogen, kun je alles anders en beter gaan zien, en de tranen vormen een soort hemels glas om je heen ter beveiliging. Alles gaat achter glas, alles gaat weer de boeken in. Daarom moeten er veel tranen stromen. Ween veel, opdat je een oogst hebt. Want nu is het niet veel. Alles moet terug tot het spookhuis. De spoken in deze wereld noemen zichzelf vader, moeder, opa, oma, tantes, ooms, en ze zijn zo normaal en zo belangrijk. Ze zijn zo belangrijk dat ze het enige ware ras zijn op aarde waarvoor alle andere rassen en levensvormen moeten buigen. Ook hebben ze het enige ware geloof. Buitenaardsen en feeen bestaan niet volgens hen, want zij zijn de enigen. Alles draait om hen. Als wij met ze meedoen dan zijn wij verraders. We moeten weer veel wenen om van deze kermis los te komen. We moeten niet meer aan de vinger van de clown trekken. Geen muntjes meer gooien in deze wensput, maar het naar de armen brengen en het voor de dieren gebruiken. Maak een betere wereld. Begin met
15 Online Touch Home