hoofdstuk 88 socinus – een kerkvader van belang De katholieke kerk en de reformatie waren twee uitersten, twee extremen. Er was ook nog een derde stroming, namelijk het socinianisme. Hoofdpunt was dat Yeshua niet gestorven was als een betaling voor de zonde, wat heel veel mensen zonder bewijs, en totaal tegen het Israelitische talengoed in, blindelings geloven tot ‘ignorance is alzheimer’ aan toe, maar Yeshua stierf als voorbeeld om op te volgen, als een bevestiging van zijn leer, en dat is dus een heel groot verschil tussen dag en nacht. De beweging ontstond eind jaren 1500, na de reformatie, en ze werden afgestempeld als ketters door zowel de katholieke kerk als de reformatorische kerk. Maar hier liep dus wel het spoor. Fausto Sozinni (1539-1604), ook wel Socinus genoemd, was een gematigde Italiaanse theoloog, een belangrijke kerkvader als sleutelfiguur, tussen de katholieke en de reformatorische kerk in. Socinianen nemen het allemaal minder letterlijk, vergeestelijken het meer, en laten ook ruimte voor andersdenkenden. In de katholieke kerk en de reformatorische kerk werden andersdenkenden altijd vervolgd. Wel is de reformatie van groot belang geweest als een eerste stap, maar toen moest Socinus dus komen voor een tweede reformatie. Uiteindelijk was Socinus dus ook een soort reformatorische kerk, maar dan meer van de regressie : terug naar de natuur, terug naar de bron. Er moet een zekere hemelse ratio zijn, dus niet zomaar blind geloof. Er moet berouw en bekering zijn, niet zomaar iemand die voor jou aan het kruis sterft en je dan zomaar vergeeft terwijl je zelf onveranderd blijft. Er gaat niks om buiten de mens zelf. Het kruis is dus een voorbeeld wat je zelf moet toepassen in je eigen leven, en wat je niet zomaar op iemand anders kan projecteren. Dat
255 Online Touch Home