Materialisten leven in het hiernumaals. Ze willen alles nu, en snel. Ze willen hun loon nu, ook al gaat dat ten koste van de dieren en de armen, ook al gaat het ten koste van moeder natuur. Ook christenen kunnen zwaar materialistisch zijn. Voor vleselijke, materialistische christenen is het de ergste nachtmerrie als ze zouden worden opgenomen ten hemel voordat ze getrouwd zijn of voordat ze carriere hebben gemaakt. Ook veel christenen dienen het hiernumaals. Ook het hiernamaals kan een projectie zijn. Belangrijk is om tot het hierdiepmaals te gaan om zo te komen tot het hierallesmaals, om alles in de juiste context te krijgen, en opdat je niks belangrijks overslaat. Wat is de reikwijdte van je liefde ? Gaat het alleen tot de voordeur en niet verder ? Of alleen tot het tuinhekje ? Dan mis je een heleboel. De cirkels moeten wijder worden, tot het hierallesmaals. God is liefde. God houdt van iedereen, alhoewel dat niet wil zeggen dat God iedereen mag, en dat alles mag en kan. Het wil ook niet zeggen dat er geen rechtvaardigheid is. Maar God’s liefde beschermt tegen onrechtvaardigheid, tegen valse rechtvaardigheid. Een lied uit de tachtiger jaren stelde dat de oordelers geoordeeld moesten worden, en ook dat de misleiders misleidt moesten worden. Telkens werd de bal dus teruggespeeld en werd hen een spiegel voorgehouden. Het lied stelde dat de confrontering geconfronteerd moest worden, zoals ook het diepte-toetsen stelt. Men moest die kant wel opgaan, want er zou kennis voor de mens klaarliggen om gekend te worden. Wat is de reikwijdte van je liefde ? Is dat alleen je speciale kringetje ? Wat is er wel niet allemaal vergeten, niet alleen in de tijden, maar ook in de wijdte en de diepte. Het hierwijdmaals is de borsten van moeder natuur die alle dingen laat zien vanuit natuurperspectief, waarin je zoveel fragmenten en schakeringen kunt zien. Dan krijgt de mens de ware melk, niet alleen maar door gericht te zijn op het hiernumaals en het hiernamaals. Het is de wijdheid en wijsheid van God’s liefde die alles doordringt en uitwringt. We mogen diep de tranenrivier ingaan en gaan tot het vergetene, ook als we onszelf vergeten voelen. Het is een deel van onszelf. Als we onszelf vergeten voelen, dan is dat dus een roep van het vergetene tot ons, een veel wijdere wereld buiten ons tuinhekje roept ons dan.
64 Online Touch Home