een stuk donkerder. Ik vroeg me af hoe lang dit door zou gaan. Toen maakte de buis een bocht en konden we niet verder. Even dacht ik dat we weer terug moesten, maar Hector liet zien dat er een luik was verborgen achter wat grond. Daar gingen we toen doorheen, en toen was er weer een stuk buis, met weer een luik, waar we ook weer doorheen gingen. Er bleef steeds minder water over. 'Daar zijn ze,' zei een stem. Het was nog steeds erg donker. Ineens ging het licht aan, en we keken regelrecht in het gezicht van een bruin puzzel stukje. Het was een prinses met een kroontje op. 'Dag lieverds,' zei de prinses. 'Komen jullie me redden ?' 'Van wat ?' vroeg Hector. 'Ik weet het niet,' zei de prinses. 'Ik wordt hier opgesloten gehouden. Ik denk dat ik ergens vast ben geraakt met puzzelen.' 'Waar woon je ?' vroeg Hector. 'Ik ben de prinses van de bruine puzzel stukjes,' zei de prinses. 'Misschien waren ze daarom zo kwaad,' zei Hector. 'Heb je ze gezien ?' vroeg de prinses. 'Even,' zei Hector, 'toen we door de buis heenzwommen. Maar daar kunnen we niet door, en zij konden er ook niet doorheen.' 'Wat moeten we nu doen ?' vroeg ik. De prinses liet een vreemde puzzel zien. Het was een deur die op slot zat. Het leek wel op een vreemd gokspel, maar ze kreeg de deur niet meer open. 'Laat mij maar even,' zei Hector. 'Ik ken dit soort sloten.' Hij ging achter het slot staan en begon knoppen in te drukken. Er liepen stroompjes water doorheen en die begonnen verbindingen te maken. 'Hebbes,' zei Hector. Toen ging de deur open. De prinses was erg verbaasd en erg blij. 'Ik heb hier ik weet niet hoe lang opgesloten gezeten,' zei ze. Na een tijdje lopen door een andere buis kwamen we aan in een soort ondergronds oerwoud. Al snel werden we omsingeld door andere bruine puzzelstukjes, maar die deden direct heel aardig, omdat ze hun prinses terughadden. 'Zij hebben ons gered,' zei de prinses terwijl ze op Hector en mij wees. 'Zij mogen dus een wens doen.' Hector begon direct uit te leggen over de oorlogen tusen de stammen van puzzel stukjes, en dat zij zouden kunnen helpen om het op te lossen omdat zij brug puzzel stukjes waren, die tussen alle puzzel stukjes konden die niet pasten, zodat ze zouden passen. Maar dat wilden ze niet. Dat ging hen te ver. 'We hebben maar één bruin puzzel stukje nodig,' zei Hector. Maar er was niemand van hen die dat wilde. 'Laten ze maar hier komen als ze hun oorlogen opgelost willen hebben. Dan hakken we ze in de pan, en dan bakken we ze bruin,' zei een bruin puzzel stukje. 'Weten jullie niet iets anders om de oorlogen tussen de puzzel stukjes te stoppen ?' vroeg ik. 'Nee,' zei een ander bruin puzzelstukje, 'wij willen niets met ze te maken hebben. Het is dat jullie onze prinses hebben gered, maar anders hadden wij jullie ook in de pan gehakt.' 'Jullie zijn dus helemaal geen bruggen, maar ravijnen,' zei Hector. 'Wij hebben een grote vergissing gemaakt.'
17 Online Touch Home