manier kon gaan, op één manier gezegd kon worden, in één taal. Zo niet dan gaf het monster zware straf. Het was het monster van discriminatie. Het mocht maar van één kleur zijn, dus of wit, of zwart. Maar het vreemde ervan was dat het monster zelf wel alle kleuren kon hebben. Het was een soort kameleon die mensen bedroog en tegen elkaar opzette. Het was een bedrieger en een stoker. Alles moest zoals hij het wilde. En dat kon altijd weer anders zijn. Dit monster woonde in een fles, en kon zo van de ene fles tot de andere fles overspringen, en van het ene tot het andere glas, om iedereen te vergiftigen. Elwin had al wel in de gaten dat de rijdende puzzel school helemaal niet zo gemakkelijk was, en voordat hij het wist was het alweer verder gegaan. Elwin kon het niet altijd bijhouden, en soms rende hij er achteraan. Elwin moest leren bij de puzzel les te blijven. Nu zou de rode bol hem laten zien waar het monster van eenzijdigheid woonde. Ze moesten hiervoor ergens naar een café. Een barman was daar zijn glazen aan het afwassen en afdrogen. Toen de barman Elwin zag begon hij te lachen. 'Wat moet je kereltje ?' vroeg de barman. 'Ik ben op zoek naar het monster van eenzijdigheid,' zei Elwin. 'Woont die hier ?' De barman begon nog harder te lachen. 'Je ziet ze vliegen, kereltje. Er wonen hier geen monsters.' 'De rode bol zei dat hij hier woonde, in een fles,' zei Elwin. De barman gierde van het lachen. 'Nu ga ik toch echt van mijn stokje !' gierde hij. 'Een sprekende rode bol ? Iets verkeerds gedronken misschien ?' Elwin begon toen boos en ongeduldig te worden. 'U bent wel erg eenzijdig en discriminerend. Het monster moet wel heel dichtbij zijn.'
26 Online Touch Home