'Waarom doen ze ons dit aan ?' vroeg hij. 'Ik weet het niet,' zei ze. Toen viel ze weer in slaap. Hij ging weer terug naar zijn eigen kamer. De dag erna was ze weer als het monster van Hiroshima. Die nacht had hij weer een nachtmerrie. De poppenmaker van Hiroshima ging traag door de straten, Hij kwam om kinderen te roven uit hen bedden, Om ze mee te nemen op zijn schepen, Met een gif doorboorde hij de vliezen van hun hoofden, Met een gif drong hij door tot hun monden, Nee, zij sliepen allemaal, en zouden het altijd ontkennen, Wat de poppenmaker van Hiroshima tot hen had gedaan ... Einde 116
117 Online Touch Home