Ze keek op en trok haar wenkbrauwen op. Haar gezicht vertrok helemaal. Ze slikte. Toen vertelde ze uitgebreid over wat ze die avond zouden eten. 'Ik heb troost nodig,' zei hij. 'Ik gaf om je in die droom. Ik ontworstelde het mes van degene die je bedreigde.' 'Kun je ophouden met die dromen, Jozef de dromer ?' snauwde ze. 'We leven in de realiteit, niet in dromen.' 'Hoe waren je ouders vroeger ?' vroeg de dominee. 'Ik wil er niet over praten,' zei ze. 'Je wil altijd maar over vroeger praten, maar we leven in het hier en nu. Het verleden is weg. Daar hebben we niets meer aan, en het komt nooit meer terug.' 'Maar er zijn dingen van je afgenomen ?' vroeg hij. 'Ja, teveel,' snauwde ze, 'maar ik heb er zoveel voor teruggekregen. Het leven neemt en het leven geeft. Als iets wordt weggenomen, dan is er iets beters voor je.' Hij keek haar aan, en snakte naar adem. 'Je bent nog steeds een aanstellertje,' zei ze. Hij zag weer uit naar de donderdagmiddag, naar een les in de semiotiek, want het ging weer helemaal 53
54 Online Touch Home