De kapitein glimlachte. "Ah, ja, de sleutel, wat als het nu de sleutel is ?" "Tot wat ?" vroeg ik. "De sleutel tot begrijpen," sprak de kapitein. "Ik snap er anders niet veel van," sprak ik. "Je kent het spel nog niet," sprak de kapitein. "In het spel gebeuren deze dingen." "Dat lijkt dus weer op een oorlog," sprak ik. "Een spel-oorlog, schijn-oorlog, een dichterlijke oorlog," sprak de kapitein. "Je moet leren het spel te spelen." Ik zuchtte. "Ik ben een spelbank," sprak de kapitein. Het boertje stond op en greep mijn arm. "Rennen," sprak hij, terwijl hij de deur losgooide. Hij trok mij mee, en ook Helga kwam mee. "Ren zo hard als je kan," sprak Helga. Ik begreep er niets van, maar deed maar wat ze zeiden. "Kom hier !" bulderde de kapitein. "Wegwezen," zei het boertje. We renden uit het station weg en kwamen op een weiland terecht. "Maar waarom dan ?" vroeg ik. Het boertje bleef me meetrekken, en ook Helga rende mee. Achter ons 108
109 Online Touch Home