"Nou, ik heb niet veel van het bos kunnen zien, want je ging veel te snel," zei Paarskapje. "Voor kinderen is het nooit goed," bromde de leeuw. "Kun je me nu het bos laten zien ?" vroeg Paarskapje. "En iets langzamer graag. Je was er zo doorheen, en ik heb niks maar dan ook helemaal niks kunnen zien." "Ja, maar ik moet wel snel," zei de leeuw. "Er woont namelijk een wolf in het bos, en wij liggen elkaar niet zo. Er zou een groot gevecht om jou uitbreken." "Ah, dus dat zit zo," sprak Paarskapje. "Laat mij dan gewoon alleen het bos in gaan, dan kan jij hier blijven, en dan kan ik alles op mijn gemak bekijken." "Geen sprake van," sprak de leeuw. "Zoals ik al zei woont er een wolf in het midden van het bos, en die zou jou maar wat graag willen verslinden, en dan heb ik het op mijn geweten." "Helemaal niet," sprak Paarskapje. "Ik wil het toch zelf ?" "Ja, maar ik ben de bewaker van het bos," sprak de leeuw, "dus ik ben verantwoordelijk." 78
79 Online Touch Home