Het Gedwongen Chocola Een oud vrouwtje leefde helemaal alleen in het bos klein huisje. Ze staarde naar buiten. Ze kon de bom goed zien. Daarna staarde ze naar haar gedroogde v die ze als kind had gevangen. Voor haar gevoel mis nog een paar kostbaren. Ze had haar net nog dichtb klaar om de ontbrekende exemplaren te vangen. Al ze op zoek. Niets dan leugens zweefden in de lucht beschuldigende. Ze wilde deze leugens vangen, op en inlijsten. Ze was vol van haat. Ze kon het gelach plagende spotters om haar heen niet meer aan. Elke weer probeerden ze haar neer te halen, al vanaf het moment dat ze wakker werd. Ze leken op kinderlij kleine elfjes, met brutale gezichtjes, als vlindertjes dartelend om haar heen. Ze haatte kinderen op die en ze droeg dan ook een duister geheim in haar bin Soms sloeg ze met haar schepnet om zich heen, en ‘Is het nu afgelopen.’ Maar de laatste jaren ving ze meer. Ze droeg een duister geheim van binnen. Ze hier niet aan denken, en met niemand over praten. 59
117 Online Touch Home