spraken niet. Het was alsof ze elkaar aanvoelden. Z hoorden schoten in de lucht. 'Slaven ontsnapt,' riep iemand. De man greep zijn mes, maar daarna greep pijl, en toen zijn boog. Beiden renden ze verder. W waren er schoten, maar ze zagen niemand. Ze kwam bij een riviertje, waar een bootje was. Ze namen he om de rivier mee over te komen. Aan de overkant gekomen wees Jara op de mond van de man. Ze op haar mond om haar tanden te laten zien. Ook de m opende zijn mond, en Jara zag het metaal, en de zendertjes. Ze probeerde het hem duidelijk te make een mes kregen ze het eruit. Jara gooide de zendert het riviertje. Toen gingen ze dieper het oerwoud in hoopten dat niemand hen hier nog zou kunnen volg natuur was te mooi om daar nog drukte om te mak was alsof hun lasten door die pracht werden afgesp Het was alsof de man wilde zeggen : Laten we hier opnieuw beginnen. Jara knikte. Zijn ogen spraken. leven hier zou goed zijn. Ze wilden wraak nemen op de blanken, maar de na nam hen mee. De natuur deed hen vergeten, maar e nog wel die diepe pijn van binnen. Er was geen do was alleen het leven. Het was als een warme haard 72
143 Online Touch Home