Het groene gedrocht liet niet los, en ze begon steed kracht en bloed te verliezen. Ze kon het groene ged met geen mogelijkheid van haar afkrijgen. Ze kwa bij een duister hol, en ging daar naar binnen. In de zag ze de kooien, en hoopte maar dat ze die kooien kunnen bereiken voordat ze zou sterven. Moeizaam sleepte ze zich voort, en alles ging steeds trager. Ze steeds duizeliger te worden, maar het geschreeuw v zusters scheen haar een vreemde kracht te geven. N nooit had ze deze kracht eerder gevoeld. Met een k slingerde ze het beest van haarzelf af, en het spatte een rotspunt aan in het hol. Ze was bedekt met gro slijm. Ergens lag een dierenvel waarmee ze haar w begon dicht te knopen. Ze strompelde naar de kooi met haar laatste krachten brak ze de tralies open. H zusters waren vrij. Ze namen haar in hun armen, m niets kon meer baten. Ze was stervende. Ze ijlde. Z te diep verscheurd. Haar zusters huilden. De grote Voodoo was niet meer. De zusters keken elkaar aan. Ze wisten dat ze allee moesten. Voodoo had hen bevrijd, maar … dat was tegelijkertijd het einde van Voodoo. Het was alsof nog steeds hoorden krijsen in de verte, maar het ge 131
261 Online Touch Home