belijden, en niemand weet wat. Een onverbiddelijk heeft de oorlog lamgelegd. Het vrederijk is aangeb De paarden van de apocalypse gaan streng door de heen, en dan komt de zon op, de Arabische zon. He jachtboek is nu geopend. Men bekijkt de plaatjes, e begrijpt niet waarom. Men wil terug naar de oude d maar het kan niet meer. Ik borstel haar haren, er is is in de stad met haar boog, als vrouwe Justitia. De rechtszaak begint. Zij was een vrouw van geconcen kracht en zwakheid. De jacht-engel. Zij roepen vre vrede, terwijl er geen vrede is. Na de duizend jaren een nieuw tijdperk van vrede aanbreken. Ik borstel haren nog steeds. Ze zegt niks. Ik zak weg, en ze g mijn rug liggen. Als een kat heeft ze haar prooi. De vlekken van de luipaard spreken van oude wonden breekt ze mijn rug, en ik ben niet meer van de aard bereiken kan ik niet, alleen door stralen. Ik moet ha overgeven, ik moet haar loslaten, de afstand zal nu zijn. Ik voel mij als een Arabische zon, die het ijze stinken, die het leer zacht maakt. 50
99 Online Touch Home