verdraaiende en verduisterende met nietsbetekenende toelichtingen. Zo mist het zijn doel, zo glijdt het er langsheen. Dat is ook wat deze pleiadische realiteit is. Men heeft gezaaid op de akkers van een vleselijk rigil kent, en men oogst de versteende pleiadische realiteit. Men zaait op de akkers van het vlees dus, en oogst de dood, de schijnrealiteit, en die is tijdelijk, als een sluier over de ogen. Het is een slijmrealiteit waarin het vlees beloond wordt en veren in de kont wordt gestoken. Daarom wees de psalmist terug op de werken van de natuur in psalm 29. Calvijn stelt dan dat als de psalmist het heeft over de heerlijkheid van het heiligdom in vers 2 dan gaat dat niet zomaar over de hemel, maar over de tent van het getuigenis, versierd met de tekenen van God’s roem. De mens moet niet alleen zijn hart offeren aan de hemel, maar ook zijn mond, zijn tong, zijn belijdenis. Waar het hart vol van is stroomt immers de mond over, en dit is allereerst tot de hemel, een getuigenis en belijdenis tot de hemel. Nu zou dit allemaal geen zin hebben als wij onze oren en ogen niet hebben geofferd aan de hemel, anders worden die nog steeds afgeleid, en spreken die nog steeds vleselijk, hun doel missende. Heeft u het niet opgemerkt, al het ijdele geklets van hen die hun oren en ogen niet aan de hemel hebben geofferd ? Zij bevredigen hun oren en ogen met de dingen der wereld, met de massa media, als consumenten van het vlees. Daar stroomt ook hun mond van over. Je kunt zien waar hun hart vol van is aan datgene waar ze het telkens over hebben. Allereerst moet je leren kijken en leren luisteren. Eerst moet het oor spreken, anders stroomt er slechts vuiligheid uit de mond. En het oor spreekt van wat hij gehoord heeft, als een getuigenis van de hemel. Laat dat onze ware belijdenis zijn. Laten wij niet tot lippendienst komen, maar allereerst tot orendienst, en dan niet de orendienst tot de wereld, maar tot de voeten der hemel, oftewel het herdenken van het kruis van de geschiedenis en daar lering uit trekken. Gedenkt het kruis. Laat dat je belijdenis zijn. Deze stem is vruchtbaar, zien we in psalm 29, het doet de hinden jongen werpen. Terwijl de stem van de wereld de stem van de dood is. Die stem draait alles om, leidt de mens tot nutteloosheid. Waar is het de mens allemaal om te doen ? Al die grootspraak. Deze stem is onvruchtbaar. Deze stem wekt schijnvruchtbaarheid op, en schijnveiligheid. Deze stem is de waanzin zelf. Dolle mannen met bijlen. Calvijn stelt dat het een snode ondankbaarheid is de stem van de hemelse natuur niet op te merken. Deze stem wordt in de ware kerk bezongen, de kerk van het hart. Vergeet dan alle uiterlijkheden maar. Er was een valse kerk op de aarde gekomen, een vleselijke kerk, en dit was zeker niet zwart-wit,
210 Online Touch Home