'Op wiskundige berekeningen,' zei Harry. 'Hoe gaat dat dan ?' vroeg Marja. En weer legde Harry alles uit met zijn papieren. Weer liet hij hen vreemde tekeningen zien. 'Waar gaan degenen naartoe die niet naar de stad gaan ?' vroeg Marja. 'Die worden de wildernis ingezonden,' zei Harry. 'Ik zou niet weten welke keuze ik zou willen maken,' zei Marja. 'Het gaat niet om jouw keuze,' zei Harry. 'Het gaat om de berekeningen.' Ineens wilde Marja terug. In de verte zagen ze de gestalte van vuur opstaan, en die begon te roepen : 'Er is niet veel tijd meer. Wij gaan zodadelijk sluiten. Maak daarom haast. Dit zal de enige uittocht zijn voor aardlingen in de geschiedenis. De rest zal op aarde moeten blijven.' Marja wist even niet wat ze moest doen. Ze wilde wel bij Kees blijven die gewoon doorliep. Ze pakte zijn arm. Snel liepen ze door tot de gestalte. Twee handen kwamen op hun hoofden. 'Ah,' zei de gestalte. 'Net op tijd. Jullie zijn de laatsten van de aardlingen. Jullie mogen de stad binnengaan.' Uit : Proza van de vuh, uitgave : coab ________________________________ OP NAAR DE VOLGENDE KLANT Vrouwen hebben soms hele duistere mechanismes waar veel meer achter steekt dan je op het eerste gezicht zou denken. Mannen hebben dat soms ook. Daarover gaat het nu volgende verhaal. Kun je het je voorstellen ? Je belt naar de uitvaartverzekering om wat vragen te stellen, en je krijgt een vrouw aan de lijn die dat voor je uit gaat zoeken en daarvoor even geduld vraagt, en dat je dan zegt : ‘Oh, ik heb alle tijd, doe maar rustig aan,’ en dat zij dan zegt : ‘dat komt goed uit, want ik heb ook alle tijd, kunnen we daarna ook gezellig even wat babbelen.’ Het is mij eens overkomen. Meestal heb ik stijve pieten aan de lijn, de hele enkele keren dat ik naar zo’n instantie bel. Ik kon het me ook goed voorstellen hoe die vrouw was, want je zou daar maar werken. Maar goed, ik dacht toen : Wat als ik een hele andere persoon was geweest die daar echt op ingespeeld zou hebben, want ik ben meestal gewoon bescheiden, beleefd, voorzichtig en ingetogen. Stel nu dat de persoon die zij aan de lijn had er echt een slaatje uit zou slaan ? Want ik bleef maar aan die situatie denken, aan die uitvaartverzekering en hoe zij was. Ze snakte gewoon naar het land van de levenden, om het zomaar eens te zeggen. Lijkt me een akelig beroep. De laatste keer dat ik op een begrafenis was geweest, en dat is al heel lang geleden, op die van mijn opa, kon ik het niet meer volhouden. Dat kon gewoon niet, dat stijve gedoe allemaal. Daar zat mijn opa niet op te wachten. Het was zwaar depressief, en ik begon allemaal grapjes te maken op de begraafplaats, eigenlijk hoe een schoolgenoot dat deed op het college tijdens de excursie naar Parijs, waar we ook een begraafplaats bezochten. ‘Wat een dode boel hier.’ En : ‘Het is hier doodstil,’ zei hij. En daarna : ‘Ik wordt er doodziek van.’ Hij had heel veel humor. De buschauffeur had ijs gegeten en zijn snor zat eronder. Die jongen zei toen : ‘Mag ik uw snor aflikken.’ Door zijn humor was het een leuke excursie, en kan je zo’n bezoekje aan een begraafplaats toch beter verwerken. Nu moest ik dus nog zo’n telefoontje naar de uitvaartverzekering verwerken, en het was al een hulp dat het zo’n aardige, gezellige vrouw was, maar ik bleef er maar aan denken, en ‘wat als ze een persoon aan de lijn had gekregen die hier veel verder mee was gegaan.’ En zo ontstond dit verhaal. OP NAAR DE VOLGENDE KLANT Hij belde naar zijn uitvaartverzekering voor wat vragen. De vrouw die hij aan de telefoon kreeg moest dat even uitzoeken en vroeg even geduld. ‘Oh, ik heb alle tijd,’ zei hij, ‘doe maar rustig aan.´ ‘Nou,’ zei de vrouw, ‘dat komt goed uit, want ik heb ook alle tijd, kunnen we daarna ook gezellig even wat babbelen.’ ‘Nou ja,’ zei hij, ‘als u er dan toch over begint kunnen we ook net zo goed telefoon-sex hebben.’ De vrouw begon te lachen. ‘Ik kom zo bij u terug, even wat uitzoeken.’ ‘Daar ben ik weer,’ sprak ze. ‘Welcome back,’ zei hij. ‘Dank u, nou ik heb het voor u uitgezocht, uw vraag, en het klopt helemaal wat u zegt.’ ‘Nou ja,’ zei hij, ‘dat is dan mooi opgelost, en ik kan me voorstellen dat u ook wel aan wat uitstapjes toe bent met zo’n beroep. U houdt er zeker niet van om alleen te zijn in zo’n kantoor.’ ‘Ach, ik ben eraan gewend,’ zei ze. ‘Ik vind het maar griezelig,’ zei hij. ‘Maar ja, geboorte, de dood, leven en sex horen bij elkaar. We kunnen trouwens ook gewoon een afspraak maken. Aan de telefoon is alles ook zo afstandelijk.’ De vrouw begon te lachen. ‘U bent me wel een doorzetter, maar leuk. Dat heb ik nog nooit meegemaakt dat iemand me dat bij het werk vroeg. Ze willen meestal weer zo snel mogelijk de hoorn op de haak gooien. Het is natuurlijk een onderwerp waar men liever niet over spreekt, en waar men liever niet te lang over nadenkt.’ ‘Begrijp ik, begrijp ik,’ zei hij, ‘maar ik
6 Online Touch Home