08 Arne van Hout, Gemeentesecretaris Nijmegen de overheid van de toekomst moet vooral verbinden Als gemeentesecretaris van Nijmegen maakt hij zich wel eens zorgen over de kloof tussen overheid en burger, maar ook tussen bevolkingsgroepen onderling. Juist nu. Arne van Hout merkt dat de verbinding tussen mensen niet meer zo vanzelfsprekend is. ‘In die verbinding ligt bij uitstek de verantwoordelijkheid voor de overheid van de toekomst. Dat kun je vrij letterlijk nemen: wij zijn van de samen-leving en scheppen de voorwaarden om te kunnen samen-leven’, zegt hij. ‘De overheid is straks nog de enige partij die iedereen tegenkomt’, zo stelt Arne een beetje somber in een kantoor op het Nijmeegse stadhuis. Hoewel die somberheid niet in zijn aard zit, maakt hij zich wel oprechte zorgen over de manier waarop hele groepen in de stad met elkaar omgaan. Of eigenlijk: niet omgaan. ‘Ik zie het voor mijn ogen gebeuren. Vroeger hielp de katholieke pastoor de katholieke timmerman met papierwerk als dat te ingewikkeld was. Dat is niet meer zo. Mensen leven langs elkaar heen. Zelfs op sociale media komen ze elkaar niet tegen. Het gevolg? We zijn het verleerd om met elkaar te communiceren. En we vinden het gewoon om onze problemen op het bordje van de overheid leggen. Kijk, in mijn beleving is de overheid er om de dingen te regelen die je als individu niet kunt organiseren. De lantaarnpalen, het afval. Maar tegenwoordig wordt er veel meer van ons verwacht.’ het gesprek aangaan Arne schetst het voorbeeld van het speelplein bij een school in de stad waar een gloednieuw appartementengebouw omheen werd gebouwd. Dat bleek één grote klankkast te zijn. Als er beneden kinderen aan het voetballen waren, kon je elkaar op het balkon niet verstaan. ‘En dus werd er geklaagd over het lawaai. Dat haalde al snel de pers, waar het werd geframed als: “mensen gunnen kinderen het buitenspelen niet”. Wij hebben als gemeente toen met beide partijen gesproken. Onze eerste vraag: hebben jullie al met elkaar gepraat? Dat was niet zo, daar hadden de mensen geen zin in. Olie op het vuur was dat ouders hun kinderen vervolgens op zaterdag om 8 uur ’s morgens met extra veel lawaai lieten voetballen, als een vorm van protest. Ondertussen werd het compromisvoorstel waar collega’s van mij op een heel creatieve manier mee aan de slag zijn gegaan van tafel geveegd. Uiteindelijk is er door de rechter een uitspraak 28 | de overheid moet haar burgers weer gaan zien
29 Online Touch Home