op één lijn 34 2e uitgave 2009 “ De huisartsstage was het eerste coschap waarbij ik voelde hoe het is om dokter te zijn. Man komt bij de dokter (ik dus!) met klachten van hoesten, bang voor longontsteking. Met mijn stethoscoop luister ik nauwkeurig over alle longvelden zoals ik dat in het Skillslab geleerd heb. En ja hoor, ik kan de theorie in praktijk brengen. Vesiculair ademgeruis over alle velden met wat weghoestbare ronchi, sonore percussie. Ik stel mijn diagnose: waarschijnlijk een onschuldige verkoudheid en stel de patiënt gerust. Ik voel me trots dat ik met minimale middelen, kennis van de theorie en trainingen in het Skillslab een patiënt heb kunnen helpen. ” “ Ik herinner me de eerste week; het lijdzaam zitten op een krukje, je zo verdekt mogelijk opstellen om maar niet in de weg te zitten. En mijn mond houden, zodat ik vooral niets zou missen van de woorden van mijn wijze leermeester. Als ik wel wat zei, werd een veelzeggende blik mijn kant op geworpen. Gelukkig kreeg ik na die eerste week mijn eigen spreekuur met goede begeleiding en werd het een leerzame stage. Het meest leerzame was dat hij als hobby kleine chirurgie had. Een oeroude operatietafel, een operatieset en sterilisatieoventje werden iedere dinsdagmiddag ingezet voor het verwijderen van fibromen, lipomen, nagelextracties en andere kleine ingrepen. ” Deze greep uit herinneringen van voormalige geneeskundestudenten aan onze universiteit geeft al aan hoe divers het palet van (aan?) leerervaringen is. De huisartsenpraktijk met zijn relatief kleine en soms traditionele setting geeft ruimte aan activiteiten en interacties die uiteindelijk moeten leiden tot een leerzame stage. En de huisartspraktijk lijkt inderdaad een goede plek om te leren: over het algemeen wordt deze stage goed beoordeeld en wij zouden tevreden achterover kunnen leunen. Maar dat doen wij niet. Want wát leren onze studenten nu eigenlijk? En hóe? Hoe kunnen wij de leerzaamheid verbeteren? Bovenstaande herinneringen geven weer wat er onder andere beklijft van het coschap huisartsgeneeskunde. Het mag duidelijk zijn dat deze leerervaringen niet allen beschreven staan als doelen in het curriculum, maar ze geven wel weer hoe een leerproces in een dergelijke setting plaats kan vinden. Zoals jullie elders in deze uitgave kunnen vernemen van WESP-student Vera Hanssen, zijn er verschillende factoren (én actoren) die het leren in de huisartsenpraktijk beïnvloeden. Dit eerste deelonderzoek is onderdeel van het onderzoek waar ik mij de komende jaren mee bezig zal houden onder begeleiding van Paul Zwietering, Cees van der Vleuten en Albert Scherpbier. Ik richt mij op de leerzaamheid van het coschap en hoe de mate en aard van de participatie van de studenten, en de interactie tussen student en huisarts, hieraan bijdragen. 37 Momenteel houd ik bijvoorbeeld focusgroepen (groepsinterviews) met studenten in een van de laatste weken van hun coschap. Het is ontzettend interessant en leerzaam om te horen hoe zij de stage ervaren, hoe zij leren en welke zaken dat leerproces beïnvloeden. Later zal ik kwalitatief onderzoek verrichten onder de huisartsen en andere stakeholders, en in de praktijk zelf “een kijkje gaan nemen”. Het uiteindelijke doel is om het theoretisch kader rondom werkplekleren in het medisch onderwijs te verfijnen en een interventie te ontwikkelen in het kader van optimalisering van het onderwijs op deze werkvloer. In ieder geval voor de huisartsenpraktijk, en wie weet valt er ook lering uit te trekken voor de kliniek. Overigens, de personen die bovenstaande citaten hebben aangeleverd zijn inmiddels met veel plezier werkzaam als huisarts in opleiding (3x), verpleeghuisarts in opleiding (1x), anios arts voor verstandelijk gehandicapten en anios psychiatrie. Het komt hoe dan ook goed.
38 Online Touch Home