op één lijn 39 1e uitgave 2011 Van de redactie Agorafobie? Algemeen gesteld is agorafobie de angst om een vertrouwde en veilige omgeving te verlaten, aldus Wikipedia. Met agora of markt doel ik niet op de braak liggende, omheinde Campus in Randwijck Maastricht, ook wel het gat van Calatrava (naar de architect) genoemd. Hier worden we inderdaad fobisch van, zeker zij die er overdag parkeren. Nee, onze agorafobie betreft het beeld wat sommigen van u over ons hebben: dat wij in ivoren torens zouden zitten. Een deel van die beeldvorming, op het ivoor en de torens na, is waar: velen van ons zitten vooral binnen op hun werkkamer in Maastricht en komen zelden ‘buiten’ (in de praktijk). Medewerkers, studenten en onderzoekers die niet weten in welke wereld u vertoeft en waartoe ons aller handelen dient: de Huisartsgeneeskunde. Gelukkig hebben we bij die agorafobie geen last van sterke paniekaanvallen. Zou het dan toch psychosomatisch zijn? Met die vraag stapte ik naar een echte dokter (gelukkig werken die ook op onze afdeling) en die kwam behalve met een juiste diagnose, ook met een behandelplan: U moet de markt juist op, het veld in, de boer op, of hoe u het ook wilt noemen. U zult zien dat U snel opknapt en beter wordt, maar dan moet u wel naar de dokter(s) luisteren. Vandaar dat dit voorjaar iedere huisarts in onze regio (Limburg en Brabant) een brief en een vragenlijstboekje ontvangt met de vraag om mee te doen aan ons grootschalige marktonderzoek. Dit is hard nodig, want er is de laatste jaren veel veranderd in uw wereld en de onze. De wederkerigheid lijkt vervaagd te zijn geraakt. Hoe gaan we dat samen aanpakken? Daartoe willen we niet alleen de mening horen van de harde kern die we geregeld spreken en waarmee we continu zaken doen. We willen nu ook de huisartsen die niet of weinig met ons samenwerken overtuigen van het nut om dat juist wel te gaan doen. Wat heeft onze agora in dit nummer te bieden? Veel onderzoeksprojecten, waarbij we ons realiseren dat die niet alleen heel interessant en nuttig zijn, maar tegelijkertijd ook weer een inspanning van de kant van de praktijken 3 verwachten. Over de uitkomsten van projecten praat huisarts en onderzoeker Jelle Stoffers u weer bij. Mensen komen en mensen gaan, deze keer twee stukjes over collega’s die met (vervroegd) pensioen gingen: Paul Stalenhoef en Marijke Perquin. En als grote afdeling heb je meestal ook wel wat te vieren: de inauguratie van Trudy van der Weijden als nieuwe hoogleraar bij Huisartsgeneeskunde bijvoorbeeld. Luc Gidding van onze redactie schreef een editorial. Goed nieuws ook voor dr. Marjan van den Akker, onderzoeker, zij werd recent benoemd tot Universitair Hoofd Docent op grond van haar uitstekende prestaties in onderwijs en de wetenschap. Yvonne van Leeuwen tracht de nascholing opnieuw in de kijker te zetten, zij is de officiële nascholingscoördinator van onze vakgroep. De agora van de Huisartsopleiding kent naast marktplaatsachtige activiteiten ook ruimte voor ontspanning: de twee daagse voor opleiders in Heeze is daar een mooi voorbeeld van. Gerard Benthem, HAO coördinator, heeft goed geluisterd naar zijn opleider(s): er is behoefte aan meer waardering! Zo gezegd zo gedaan: een parelmoeren lintje voor elke opleidingspraktijk als blijk van dank voor het werken aan kwaliteit (en accreditatie). Het nieuwe hoofd van de Huisartsopleiding laat weten zijn weg te vinden, net als oud aios Guus Verheijen. Redactielid namens de Huisartsopleiding Hendrik Jan Vunderink maakt ons niet blij met een ‘dooie mus’ en vatte voor ons de getallen van het Capaciteitsorgaan samen. Tot slot vonden we huisarts Arie de Jong uit Goirle bereid om zijn kennis over gezondheidsrechterlijke kwesties met ons te delen. We gaan ervan uit dat dit een vaste rubriek gaat worden. Babette Doorn
4 Online Touch Home