op één lijn 44 3e uitgave 2012 Verder zat Frans gedurende tien jaren in het bestuur van Gezondheidscentrum Hoensbroek-Noord in de jaren 70 en 80. Sinds 2011 is hij lid van de Adviescommissie Seniorenbeleid Maastricht. Dit jaar is hij lid geworden van Platform Gehandicaptenbeleid Maastricht (PGBM). Het kerkhof van de vakgroep Als je met zoveel mensen zoveel jaren hebt samengewerkt, dan passeren ongemerkt vele namen de revue van mensen die – veelal voortijdig – het leven lieten. Zoals (gepromoveerde) huisartsen die ziek werden, en hoe verschillend zij met hun ziekte omgingen. De afgelopen paar jaren was dit naast Henk van Dam, ook Frans Vissers (huisarts uit Heer, Maastricht). Of collega’s of familieleden van collega’s. Bijzonder is ook zijn band met een oud-student die hij als tutor leerde kennen en mee in gesprek raakte op grond van een niet pluis gevoel. Ging het slechter met die student, dan zag hij hem vaker. Toen die student later de Huisartsopleiding volgde, groeide ook weer het contact. De zoektocht naar zijn identiteit eindigde dramatisch met diens zelfdoding nu ruim een jaar geleden. Maar ook de dood hoort bij het leven. Frans heeft met vele mensen en hun naasten intensief contact ook tijdens de ziekte en houdt vaak contact met de nabestaanden. De belangstelling voor mensen zit simpelweg in zijn karakter en komt in veel mindere mate voort uit belangstelling op grond van opleiding en professie. Hij pleit ervoor om nog een keer een boek uit te brengen over de ontvallenden van de vakgroep (en de UM). Het zou ons niet verbazen als hij dit ooit zelf gaat doen. Officieel eindigt zijn honoraire aanstelling op 1 mei 2013, Frans is dan 69 jaar. Gaat hij dan echt weg? Ja en nee. Hij woont met vrouw en gezin om de hoek van het Debyeplein 1, de thuisbasis van de vakgroep Huisartsgeneeskunde. Mocht er weer een subsidiestroom komen voor een aanvraag die hij heeft lopen, dan wenst hij graag ‘betrokken te blijven’. Geen idee hoe en of dat kan, maar Frans kennende ‘regelt hij wel wat’. Hij heeft niet alleen een chronische ziekte, maar hij heeft nog een andere aandoening: chronische betrokkenheid. We hopen dat het besmettelijk is! Voetnoot Frans (per email) Ik volg menige CIBA-arts die hier gestudeerd heeft. Ben onder de indruk van de wijze waarop de Huisartsopleiding met buitenlandse artsen (lees: overwegend van oorsprong vluchtelingen) de aanpak tot huisarts oppakt: aanbod en concretisering van gedegen professionele scholing waarbij men alle moeite doet aan te sluiten op de objectiefprofessionele én subjectieve behoeften van betrokken huisarts in opleiding gegeven diens/dier eigen professionele sociaal-culturele context (die men zo goed mogelijk definieert). Die benadering spreekt mij daarom aan omdat het scholing betreft die een bewonderenswaardige mix is van professionaliteit en persoonlijke betrokkenheid. Na 39 jaar werken hier, ontdek je dat het werk verder reikt dan het beroep van wetenschapper, of hoe je het ook wil noemen. Werken hier is een way of life geworden. Dit maakt het moeilijk om te vertrekken: dit impliceert afscheid van een deel van je leven – én de mensen die daar deel vanuit maken – dat dierbaar en waardevol geworden is en daarmee betekenis heeft gekregen. Afscheid BABETTE DOORN, REDACTIE Op 30 september 2012 nam Harry Eussen op 63-jarige leeftijd afscheid als huisarts van MC Putstraat te Landgraaf. Naast studenten geneeskunde heeft Harry vanaf 1994 (tot zover kan ik in het digitale archief terugkijken) maar liefst 19 AIOS opgeleid waarvan de laatste, Luc Harings (tevens hun voormalige GEZP), hem in de praktijk opvolgt als huisarts. 9
10 Online Touch Home