op één lijn 54 1 e uitgave 2016 Van de voorzitter Wij komen Leerwerkplekken tekort! DOOR JOB METSEMAKERS, VOORZITTER VAKGROEP HUISARTSGENEESKUNDE UM Ik wil er eigenlijk niet over schrijven. De hoofdredacteur Babette vraagt me: “Moet je er nu echt over schrijven?” Ik denk ook: “moet ik weer bedelen ?” of moet ik “brand!” roepen. Natuurlijk kan ik verwijzen naar het stukje van Gaston Peek, die beschrijft met hoeveel plezier hij coassistenten heeft begeleid. Het merendeel van de coassistenten is ook heel enthousiast over hun verblijf bij de huisarts, ook al zijn ze niet van plan huisarts te worden. Jullie (huisartsen) slagen er steeds in om elke co persoonlijk te benaderen, te begeleiden en te beoordelen. De evaluaties laten zien, dat de waardering van het co schap hoog is. Bij de herziening van de co schappen was het “lange” co schap huisartsgeneeskunde een voorbeeld: terugkomdagen, één op één begeleiding, regelmatige observaties en feedback. Kortom, daar konden de andere coschappen nog wat van leren. Maar de werkelijkheid van alle dag is, dat we niet genoeg huisartsen bereid vinden c.q. in staat zijn om co’s op te leiden . Ook voor de huisartsen in opleiding (aios) is het soms zoeken. Ons secretariaat vecht de laatste jaren tegen de klok om alle co’s te plaatsen. Soms lukt dat nog op de eerste dag van het coschap. Ons secretariaat belt, en belt, en belt. Natuurlijk kennen we de vele oorzaken: het aantal studenten is blijven stijgen, het aantal huisartsen in opleiding is toegenomen, parttime werken neemt toe, het nieuwe pand is nog niet klaar, huisartsen zijn meer gaan samenwerken, en dan worden twee plaatsen veelal één leerwerkplek, beschikbare ruimte in de huisartspraktijk wordt benut door de praktijkverpleegkundige, de psycholoog. Allemaal waar en begrijpelijk. Maar ik roep heel hard “BRAND!”, want als we de studenten niet kunnen plaatsen, dan wil de Faculteit ze elders plaatsen, zoals in een verpleeghuis. Natuurlijk valt daar voor studenten veel te leren, maar het is geen huisartsgeneeskunde. En we willen vasthouden aan ons uitgangspunt, dat een stage huisartsgeneeskunde-sociale geneeskunde voor elke student verplicht blijft. Om ze te laten ervaren wat huisartsgeneeskunde is, en om ze te motiveren voor ons vak. Maar dan moeten we die leerwerkplekken wel kunnen aanbieden. 4 Wat doen we eraan: optimaal benutten van de plekken door coassistenten en huisartsen in opleiding. Er zijn geen leerwerkplekken die niet ingezet worden. Opsporen van mogelijk beschikbare leerwerkplekken, zodat we 30 nieuwe leerwerkplekken in ons bestand krijgen. Wij gaan naar u op zoek, maar u mag natuurlijk ook zelf even contact met ons opnemen. En de huisartsen die al meedoen, vraag ik: doet u er één, mogen het er dan twee worden? Ik hoor u al zeggen: dat is wel sprokkelen. Helemaal mee eens, maar op dit moment geldt: elke leerwerkplek telt. Als u mijn noodkreet hoort, maar niet echt weet wat u zou moeten doen bij de begeleiding van een coassistent of huisarts in opleiding: laat het ons weten, we leggen het graag uit. Kan ik beloven, dat dit dan de laatste keer is dat ik hierover schrijf? Ja, want als we het nu niet oplossen dan heeft het schrijven erover ook geen zin. Dat zei de hoofdredacteur nu ook al. Maar ik ben een beetje eigenwijs en wilde het toch nog eens doen. Het werkt echt. Roep “Brand” en ik (job.metsemakers@maastrichtuniversity.nl) krijg reactie. PS: Voor de begeleiding van coassistenten en huisartsen in opleiding ontvangt u een vergoeding en uw inzet wordt geaccrediteerd. Daar doet u het niet voor, maar het is mooi meegenomen. Onderwijscoördinator en aanspreekpunt werving Lilian.Aarts@maastrichtuniversity.nl (043-3882921) of het onderwijssecretariaat (043-882337) Marlies.Noevers@maastrichtuniversity.nl U kunt de informatiefolder van het coschap downloaden op: http://www.huisartsgeneeskundemaastricht.nl/data/ downloadables/5/4/flyer-coschap-hag-2015.pdf
5 Online Touch Home