Nawoord Een kwart eeuw DOOR BABETTE DOORN, HOOFDREDACTEUR Ik zou het bijna iedereen aanraden om onverwachts zijn of haar baan op te zeggen. Dat is niet geheel waar, maar het is wel wat ik heb gedaan na een ruim 28-jarig fulltime dienstverband. Ineens komen vele collega’s weer persoonlijk langs en wordt er gehuild, gelachen en geknuffeld (ja het kan nog mensen!). Persoonlijke gesprekken in plaats van toetsenbordterrorisme of zoemzwaaien. De gepensioneerde redactieleden Henk G. en Hendrik Jan V. kunnen een neologisme op zijn tijd wel waarderen. Een kwart eeuw, dat is de leeftijd van dit blad ‘Op één lijn’. Ooit zelf bedacht, met het idee om alle informatie vanuit de ‘ivoren toren’ te bundelen, in plaats van per clubje of project geniete stenciltjes te versturen naar huisartsen in de regio. Het idee werd gesteund door de toenmalige vakgroep voorzitter hoogleraar Harry Crebolder en de coördinator bedrijfsvoering René Kocken. Behalve de medewerkers op universiteiten, had de rest van het land nog amper digitale mogelijkheden zoals we die nu al jaren kennen (en waar we zelfs in zijn doorgeslagen, als je het mij vraagt). Een papieren blad, met één steunkleur toen nog, dat was je-van-het. Het ontwerp met de bogen, gebaseerd op het dipool-moment, het kunstwerk in de vijver voor ons gebouw, was bedacht door vormgever Guus van Rooij, die bij Unigraphic werkte. De Universiteit had in die tijd nog een eigen grafische dienst en drukkerij. Het gebouw van Unigraphic stond pal achter ons gebouw op het Debyeplein, daar waar nu ongeveer de sporthal van UM-sport is. De eerste opmaak werd gedaan door Mariken van Meteren, momenteel al vele jaren de centrale huisstijlcoördinator van de UM. Guus, ook al tijden met pensioen, zei geregeld, dat het blad de tand des tijds goed doorstond, zowel qua continuïteit als kwaliteit. Guus tref ik nog wel eens in zwembad Jekerdal (dit jaar 40 jaar); hij maakte voor mij het logo voor waterpoloclub Waterproof, ook (mede) door mij opgericht in 1999. In hetzelfde jaar publiceerde ik mijn eerste artikelen over de academisering van de huisartsgeneeskunde, een vervolgstudie op die van René Kocken. Alles kwam destijds samen: op één lijn. Het kenmerkt voor mij het toenmalige ‘Fin de siècle’-gevoel. We stonden op de drempel van de millenniumwisseling. Het was maar de vraag of de computers van toen deze jaarwisseling zouden overleven. Het liep volgens mij allemaal goed af. Loyaliteit vind ik een groot goed. Redactieleden bleven veelal lang zitten, totdat iemand een andere baan kreeg of met pensioen ging. Dat zegt wel iets. Het tienjarige bestaan vierden we met vele oud redactieleden bij een fantastisch Italiaans restaurant in de Rechtstraat in Maastricht aan de table du chef. De chef-kok, Pino Melani, overleed in 2023 op 85-jarige leeftijd. Een ruim tachtigjarige, die nog in de keuken stond (!). Zijn wenkbrauwen en postuur waren even beroemd als zijn truffelgerechten. Ik dwaal weer eens af. Loyaliteit, daar had ik het over. Het blad bleef bestaan, ook in en na coronatijd. De vormgeving en opmaak zijn altijd in handen gebleven van het ‘toenmalige’ Unigraphic, het latere Canon en tegenwoordig ‘Creative Hub’ (dat went nooit) geheten. Al vele jaren wordt het blad opgemaakt door Luc van Heerden, mijn favoriete vormgever om mee samen te werken. Dank Luc (en uiteraard ook Rineke Corcoran en Daphne Adams). De huidige redactie is een superleuke: huisartsen Eefje de Bont en Jeroen Smeets, Lisette Verheijen (die samen met mij het meest redigeert) en ‘terug-van-nooit-echt-weggeweest’ Hendrik Jan Vunderink (‘Weten is eten’). Vaste rubrieken hebben we ook, zoals de ‘Bruikbare Wetenschap’ van Jochen Cals. Jochen is behalve zijn stopwoordje ‘feitelijk’, berucht om het blijven vragen naar de keiharde deadline, alsof je meer dan één keer kan sterven? Niet zelden kreeg ik ‘s avonds laat een bewegend plaatje via de WhatsApp van een man met zeis… ‘Gezondheidsrechtelijke kwesties’ door Arie de Jong, is al geruime tijd opgevolgd door het ‘Moreel Beraad’ van Nathalie Notermans. Het katern voor opleiders was vroeger de ‘Lijn van Stijn’ en is nu al heel lang ‘Equilibre’ door de opleiderscoördinatoren. De Witte Raven, alias de rubriek OOK, is nog steeds reuze populair, dit dankzij de eeuwig jeugdige Paul Höppener. Columnisten hebben we ook altijd gehad, van aios ‘In de leer’ tot huisartsen zoals Jeroen Smeets en voorheen T.E. Grijs, wiens identiteit we nooit hebben onthuld. Hoofden hebben eveneens een eigen vaste plek per onderdeel in het blad. Samen zijn we ‘Op één lijn’. Samen waren we, want dit is mijn allerlaatste editie, nummer 75. Het is mooi geweest. Harry Crebolder zei steevast ‘houd moed’ en dat is precies wat ik het blad en de lezers toe wens! Babette Doorn 31 op één lijn 75
32 Online Touch Home