Vakantie COLUMN SUSAN SLIEP H ij had in de voorjaarsvakantie nog niets aan school gedaan maar toen we aan het einde ervan voor twee nachten naar Amsterdam vertrokken nam hij al zijn schoolboeken mee. Het gaf hem het gevoel goed bezig te zijn. In Amsterdam lopen we iedere dag minstens veertienduizend stappen. Van het hotel naar de metro, van de Dam naar de gracht, langs die ene pop-up store, in de rij staan om een winkel in te mogen, in de rij staan om er weer uit te mogen, ergens koffiedrinken en dan worstelend door de toeristenstroom weer terug naar de metro. De overdaad aan coffeeshops en wietluchten brengen het gesprek op zijn eigen druggebruik. Een aantal maanden geleden werd ik midden in de nacht door een van zijn vrienden gebeld met het verzoek om hem op te komen halen. Hij had spacecake gegeten en voelde zich beroerd en angstig. Ik trof een lijkbleke en bezwete jongen aan die moeite had om op zijn benen te staan. Bij het ophalen viel hij mij om de nek en vroeg mij om hem mee naar huis te nemen. Hij moest er een paar dagen van bijkomen en besloot daarna om nooit meer spacecake te gebruiken. Al lopend door de stad vertelt hij dat hij hierdoor ook gestopt is met blowen. De gesprekken met zijn verzuimcoördinator op school hebben hem ook inzicht gegeven. Tijdens terugkom-uren vertelt zij uitgebreid over haar ervaringen met psychotische jongeren in de verslavingszorg. Over het verlies van controle en de gevolgen van drugs op je brein en de leerprestaties. Hij wil er alles van weten en blijft regelmatig na de lessen nog even bij haar op kantoor hangen. En zo hebben de terugkom-uren een onverwacht gunstig effect op zijn middelengebruik. Ook binnen zijn vriendengroep heeft de discussie iets opgeleverd. De rest is ook gestopt met blowen en ze steunen elkaar daarin. Drinken doen ze nog wel, ze vinden dat ze het niet moeten overdrijven. Dat de schoolboeken de hele vakantie toch onaangeraakt zijn gebleven is natuurlijk bijzaak. 23 I&W MAGAZINE NR1 - 2024
24 Online Touch Home