INTER VIEW DOOR ELODIE FOULON VOOR BLITS MAG A ZINE me, waarin het ging over je eigen identiteit en je eigen ruimte zoeken. Zoals zoveel mensen ben ook ik op een bepaald moment op een soort kruispunt in m’n leven gekomen, waarin ik me verstikt voelde door de maatschappij. Ik heb me losgerukt, want ik wilde doen wat mijn buikgevoel me aangaf. “Laat me doen”, zei ik, “met vallen en opstaan”. Op je bek gaan hoort immers ook bij het leven. In Naakt heb ik die ruimte gekregen en wordt het tijd om mezelf figuurlijk af te pellen, laag voor laag, tot ik in mijn blootje sta. Wie ben ik echt? En wie wil ik zijn? Geen poppenkast meer, niet langer doen alsof, niet per se perfect hoeven te zijn in de ogen van een ander. Weet je, we zijn zo bang om niet goed genoeg bevonden te worden dat we niet durven om onszelf te zijn. Maar dan leef je net zoals een robot. Natuurlijk moeten we ons in sommige situaties wat aanpassen – er zijn ook wel van die dagen waarin ik geen goesting heb in die of die vergadering – maar het feit dat we daar bewust mee bezig zijn, zorgt ervoor dat we onszelf blijven in onze essentie. En die versie van onszelf, de naakte ‘ik’, daaruit vertrekt alles. Pas als we onszelf op die manier kunnen waarderen, kunnen we oog hebben voor de prachtige diversiteit die deze wereld ons te bieden heeft! Is het toeval dat Naakt er nu is gekomen, op een moment dat diversiteit meer dan ooit een thema is? Ik ben niet iemand die veel naar het nieuws kijkt of de actualiteit op de voet volgt. Naakt is in de eerste plaats ontstaan door een evolutie van mijn eigen persoonlijkheid. Ik lees veel, ik voel voortdurend én ik stel me open voor de wereld. Daardoor is diversiteit voor mij geen gevaar, zoals het voor veel mensen wél lijkt. Integendeel, al die kleuren en vormen die we rondom ons zien – bij mensen, dieren, planten en zoveel meer – dat is toch prachtig? Neem nu bijvoorbeeld de verhouding tussen mannen en vrouwen, iets waar ik al eventjes mee bezig ben. Ook daarin moeten we onszelf durven blootgeven. De wereld heeft zowel mannelijke als vrouwelijke energie nodig, de een is niet per se beter dan de ander. De een staat ook niet boven de ander. Vrouwen moeten geloven in zichzelf en vanuit dat standpunt een relatie aangaan. Wat geen belediging is voor mannen, integendeel. In die balans tussen mannen en vrouwen die op een respectvolle manier met mekaar omgaan, schuilt net de schoonheid. Zullen we een zenuwachtige Isabelle Beernaert zien op de avond van de première? Elke première en bij uitbreiding elke voorstelling blijft een uniek moment, maar deze keer wordt het nog net wat specialer. Ik ben al jaren naakt aan het gaan en nu nodig ik iedereen uit om hetzelfde te doen. (lacht hartelijk) Daar ben jij alvast een schoolvoorbeeld van. Jij valt niet in hokjes te stoppen. Dat klopt, soms voel ik me een beetje als Harry Potter, die overal terechtkomt. Ik heb het geluk gehad van veel verschillende platforms te kunnen proeven. Van theater, wat maar al te vaak als elitair wordt bezien, tot een tv-programma, waarop dan weer onterecht wordt neergekeken. Het heeft me vooral geleerd dat ik steeds mijn eigen zin moet doen, ongeacht wat anderen daarover denken. Het is zonde om etiketten te moeten kleven op wat ik doe. De cultuursector heeft zwaar te lijden dit jaar. Hoezeer bloedt je hart daardoor? Alles wat we beleven, valt onder de noemer cultuur, daarzonder is er niks. Stel je even voor dat wij twee ’s avonds afspreken. We eten wat, drinken een glaasje wijn en zetten wat muziek op. We praten, ik begin hoogstwaarschijnlijk dansen. Dan zijn we op dat moment toch de gelukkigste mensen ter wereld? Maar neem dat even weg; de muziek, de dans, het praten, dan wordt ons bestaan toch levenloos? Hoe kan men dan zeggen dat cultuur niet nodig is? Als we beleven, zijn we net het gelukkigst! Daarom blijf ik ook doorgaan. “Laat me doen”, zeg ik dan, “want dat is wat ik echt wil.”
8 Online Touch Home