INTER VIEW DOOR CHEYENNE KERSMAEKERS VOOR UIT IN OOSTENDE zijn, hoe zijn we van een ongeklede mens naar een geklede mens gegaan en welke impact heeft dat op ons gehad? Welke laag leggen we over onszelf? Naakt staan, dat kan een kracht zijn, maar ook een fragiliteit. Die polariteiten onderzoeken we. Na vier weken rust, loopt dan van begin september tot half oktober de tweede repetitieperiode. Daarin gaan we niet meer zo hard graven, maar gaan we letterlijk aankleden en doorvoelen. Wat kwam in jullie research zoal naar boven? Het gezegde luidt ‘de kleren maken de man’. We gebruiken kledij als een soort identiteit en statussymbool. In onze research ontdekten we bijvoorbeeld dat hakken vroeger gedragen werden door mannen aan het hof, die zich verheven en machtig wilden voelen. Daarna is dat overgedragen aan vrouwen in elitaire kringen en zo verder geëvolueerd. Tegenwoordig straalt een vrouw met hakken nog steeds kracht uit, zei het meer seksueel. Hoe gaat de choreografie samen met de muziek en hoe verliep dat keuzeproces? Dat gebeurt vrij intuïtief. Ik heb gekozen om terug te keren naar etnische muziek, omdat je daar een soort oerkracht in vindt. Je kan de aarde bijna voelen trillen. We gaan naar het onderste van onze wortels, naar onze bekkenbodem en baarmoeder om van daar ten dans te gaan. Daar ontstaat leven en energie, daar zit de dans, daar zit de emotie. De muziek moet daar ook voelbaar zijn. Heb je bepaalde rituelen of gewoontes voor de voorstelling begint? Ik neem altijd de tijd om even te wandelen en toe te komen. In Oostende zeker, dan ga ik een visje eten. Voor de voorstelling zonder ik me sowieso een beetje af. Ik mediteer in stilte in mijn loge, meestal met een kaarsje aan. Het is een soort bezinning, want als je zoveel moet uiten, moet je ook naar binnen keren. Daarna komen we als dansers terug bij elkaar op het podium en maken we die connectie terug die je nodig hebt om kracht in het stuk te spelen. Met je vorige voorstelling Laat Me kwam je ook naar Oostende. Welke herinneringen heb je daaraan? Laat Me was een kreet en het was heel speciaal om de laatste voorstelling in Kursaal Oostende op te voeren. Ik ben geboren in Kortrijk en we gingen altijd op vakantie naar zee met mijn grootvader, dus mijn roots liggen in West-Vlaanderen. Oostende, dat is een gevoel. Ik heb er de laatste voorstelling van Béjart gezien, drie weken voor hij gestorven is en hem toen zelfs ontmoet op de dijk. Voor mij was hij een iconische vader van de dans. Daarom wilde ik dit keer graag in première gaan in Oostende. Bovendien is 24 oktober ook mijn verjaardag, dus ik heb er heel erg veel zin in. Waarom moeten mensen komen kijken naar Naakt? Mensen moeten komen om weer opnieuw te voelen diep in hun buik, weg van angst.
10 Online Touch Home