Maarten Maarten van Eck (1984) uit Den Haag heeft het WPW-syndroom, een aangeboren hartritmestoornis. In 2001 werd hij daar succesvol aan geopereerd. Toch kreeg hij in 2014 een hartstilstand. “Het gebeurde tijdens het sporten. Toen ik na twee dagen in het ziekenhuis uit mijn coma ontwaakte had ik moeite om te beseffen wat er was gebeurd. Ik vond de situatie surreëel en dacht dat het een grap was. Omdat de artsen de precieze oorzaak van mijn hartstilstand niet konden vinden kreeg ik een s-icd. Dat is een ingebouwde defibrillator die een nieuwe hartstilstand moet voorkomen. Helaas heeft die al twee keer moeten ingrijpen. De eerste keer was drie maanden na mijn hartstilstand. Wederom tijdens het sporten. Zo’n shock van een icd doet flink pijn, maar mentaal vond ik het zwaarder dan fysiek. Door de shock verloor ik het vertrouwen in mijn lichaam. De euforie die ik had na het overleven van de hartstilstand was plotseling verdwenen. De behandelend arts bood weinig steun. Zijn woorden dat ik mij geen zorgen hoefde te maken omdat ik door mijn icd niet nog een keer een hartstilstand kon krijgen hielpen weinig. Met hulp van een psycholoog en Eye Movement Desensitization and Reprocessing – ofwel EMDR-therapie – heb ik langzaam het vertrouwen in mijn lichaam weer teruggekregen. Sporten doe ik nog steeds, maar nooit meer zonder hartslagmeter. Bij een hoge hartslag voel ik mij niet fijn en stop ik. De tweede keer dat mijn icd een shock gaf was na een lange werkdag. Ik zat op de fiets, maar voelde de ritmestoornis gelukkig op tijd aankomen zodat ik nog kon afstappen. De hulp die ik zocht na de eerste shock heeft mij zeker geholpen bij deze tweede keer. Ik heb echt moeten leren omgaan met mijn hart problemen en mijn icd. De angst voor een icd-shock is altijd latent aanwezig. Toch weiger ik om die angst mijn leven te laten beïnvloeden. Mijn nuchterheid helpt daarbij en met familie, vrienden en mijn vriendin kan ik goed praten over het onderwerp. De icd is goed zichtbaar. Zelf ben ik er inmiddels aan gewend en vergeet ik dat ik hem heb. Als ik mijn shirt uit heb bijvoorbeeld op het strand of in de sauna merk ik soms dat mensen kijken. Dat is niet leuk, maar het interesseert me eigenlijk niet. Mijn hartstilstand heeft mij ook veel gebracht. Het heeft mij een enorm relativerings vermogen gegeven, ik trek mij minder aan wat mensen van mij vinden en ben meer dingen gaan doen die ik echt leuk vind. Hoe cliché het ook klinkt, het heeft mij doen beseffen hoe mooi het leven is en dat je dingen die je graag wilt doen niet moet uitstellen. Om die positieve dingen niet te vergeten vier ik elk jaar op 2 juni mijn tweede verjaardag. Omringd door dierbaren en op een bijzondere plek sta ik ’s avonds op het tijdstip van de hartstilstand even heel bewust stil bij het leven. In de dagelijkse gang van zaken waarderen we het leven te weinig. Door er zo expliciet bij stil te staan waardeer ik het leven des te meer.” 47 MAANDAG 2 JUNI 2014 CIRCA 20.45 UUR
46 Online Touch Home